coś

[nnnn]

Na parę sekund przed końcem świata złapię szybki oddech i skoczę w wierzenia. Runą mury i wszelkie ściany zaczną płakać nad swoim położeniem. Drzwi zamkną się w sobie a parapety odejdą w niepamięć. Nie ma po co biec pod prąd (on wiele kosztuje). Ja w dzień ostatni rzucę się komuś na szyję i zacałuję na śmierć. Wierzę, że szybko się zapłodnię i jeszcze zdążę urodzić syna. Dobrze mieć coś na własność! Kilka razy już kochałam bez sensacji i błogosławieństwa. Przez nieuwagę skończyłam w wannie – sama – bez szampana i dłoni w kroku… Lekka rozkosz i piana bez seksu – bywało lepiej, kiedy świat miał zamiar istnieć. Rozmyślamy się kilka razy dziennie, nawet nie wiem czy mam na ciebie ochotę… Już nie wiem, po co liżę szyby i kremuję twarz na Twoje przyjście – ciebie nie ma! Pretensje do siebie hoduję bez wierzycieli i żyrantów. Jeśli zechcę to obudzę się w cudzej pościeli zostawiając ślady dla przyszłych mężów stanu… Miłość jest ważniejsza niż karp na święta – tradycja góruje! Składanie życzeń to tylko bezproduktywny kabaret. Kto wierzy w to, co mówi? Na koniec życia przytulę sosnę (mężczyznę zostawię na później by las nie zazdrościł miłości wkładania i wykładania) – wstyd jest integralną częścią talentu…

[Marcin Gałkowski]

fajne=)
tylko krótkie takie...
pozdr

[adam sosna]

"Ja w dzień ostatni rzucę się komuś na szyję i zacałuje na śmierć."

zacałuję - chyba