Dla najwierniejszego przyjaciela

[HAYQ]

Być może... jestem zdrajcą,
Choć pierwszy raz...
Skłamałem,
By siłę mieć się rozstać
Z przyjaźnią - tak mi wierną.
Wyrzucam ciągle sobie,
Że pomóc... nie zdołałem,
I z bólem, lecz powiodłem
Cię w podróż tę... śmiertelną.

Gdy gasło twoje światło
Patrzyłeś tak łagodnie,
Ufając wciąż... tak bardzo,
Że dziś... jest mi to karą.
Ze wstydu płonę za to,
Bo ty wkroczyłeś godnie
Na drogę tę ostatnią,
Z przyjaźni wieczną wiarą.

19.10.06

[Henryk_Jakowiec]

Znam ból ten i smutek,
i znam to cierpienie
gdy bliska osoba
nagle traci tchnienie,
bo czy to przyjaciel
lub tylko znajomy
to śmierci posyłasz
przekleństwa i gromy.

Lecz choćbyś jak nie wiem
tej bestii złorzeczył
to tego co odszedł
już nic nie uleczy,
on odszedł fizycznie
i w ciszy spoczywa
a Tobą żal targa
gdy pamięć ożywa.