"Błądziłem koszmarami snu nocy"

[Lilianna Szymochnik]

Gasło słońce chowało się właśnie obłokowi nieba
zachodziło z wolna za wierzchołki gór nadiru.
Całe czerwone niby krew zjawisko cudu i dziwu
z jakimś wrażeniem uczucia lęku dnia czarnej nocy.

W jego ostatniej poświacie widniał jakby ogień
żółtobiałych plam odblasków niezwykłej urodzie.
Przeszywająca cisza napawała dreszczem i strachem
ukryło Słońce swoją tarcze i znikło gwałtownie.

W tym gąszczu doliny echom trzasków i szelestów
tych nieznanych odgłosów,brzdęków,jęków i wyciem.
Błądziłem oczyma omackiem dotykiem rąk jak ślepiec!
szukałem na niebie gwiazd odblasków księżyca nocy.

Jakby na moment zatrzymał się czas w tej chwili!
w tym wrażeniu otulony ciemnością stanąłem kroku.
Nagle!Rozbłysł księżyc,mój zbawiciel swoim oczom
latarnia światłości ruszyła w ruchy z orbitą.