Obietnica

[Kazuya Szuka]

Jak supernowa,
W powolnej agonii,
Wybucham myślami.
Duszy granice,
Zbyt ciasne,
Rozszerzyć daremnie próbuję.
Istnienie moje,
Jak wszechświat,
Rośnie, rośnie i rośnie …
Czasu za mało,
By oddać istotę,
Tęsknoty za domem.
Samotnie w eterze,
Płynę jak fala,
Ręką Stwórcy, niechcąco odbity.
Okruchu nie widział,
Po nosie się drapiąc,
Dając mi, nic - następny dzień życia.
Natchnął do walki,
Nienawiść podsycił,
Zradzając śmierci we mnie istnienie.

Jak supernowa,
W powolnej agonii,
Umieram.

Nie dam Ci szansy,
Na me wskrzeszenie ,
szczątki swe spale…

… i w czarnej dziurze rozsypię

[ot i anka]

to nie wiersz, to wyplute zdania,w bezsensownej formie!spróbuj to przeczytać na gos. Nie ma tu płynności, każdy wers zaczynasz z dużej litery- po co? pomijając banalną treść- co można jeszcze wybaczyć, jako że zaczynasz z tego co widzę, to trzeba popracować nad formą. Może lepiej dać wiersz do warsztatu, tam ktoś podpowie jak to poprawić. No ale skoro już tutaj dałaś, to licz się z ostrą krytyką.

Ja tylko mówię- "wiersz" nie do przyjęcia. Zapomniałabym -"okruchA"- nie okruchu,
pozdrawiam