Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

obtarcia naskórka tam
gdzie powinno odczuwać się przyjemność
strefa pragnień wyczekujących spełnienia

nie podchodzisz do mnie małymi krokami
rozkładasz żądania i oczekujesz milczenia


myśli wędrują do sklepu na jutrzejsze zakupy
kiedy nie pytasz mnie o pozwolenie
zamykam się w przyspieszonym oddechu
który odlicza długie minuty mojej pokory

wysoko podnosisz rękę kiedy widzisz
moje zlęknione wyrazy twarzy


sąsiedzi już nie pukają kiedy
pod zlewem rozmawiam z rurami
nauczyłam się wydawać ciche dziękuję
za kolejny dzień na planowanie wyjścia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ojej zaraz nie lubię - wiersz napisałaś wg. mnie dobrze i na miarę i co ja mam Ci
wymyślać nowe? Jesteś zdolna bardzo, to i drugi i trzeci i - enty napiszesz
tak samo dobrze.Ja nie widzę błędów, a w treść nie mogę wchodzić bo Ty wiesz o
czym chcesz napisać.Wiersz jest fajny i mi się podoba:)))))))
Pozdrawiam ciepło:))) EK
Opublikowano

hehe, dziękuję za komentarze (lubię:P) następnym razem napiszę gniota, bo same pochlebstwa to już nudzą:D ale oczywiście jestem dumna i bardzo się cieszę:)
dziękuję za poświęcony "mi" czas:)
pozdrawiam serdecznie!

Opublikowano

obtarcia naskórka tam
gdzie powinno odczuwać się przyjemność
strefa pragnień wyczekujących spełnienia > /docierających/ bardziej mi pasuje

nie podchodzisz do mnie małymi krokami
rozkładasz żądania i oczekujesz milczenia

myśli wędrują do sklepu na jutrzejsze zakupy
kiedy nie pytasz mnie o pozwolenie
zamykam się w przyspieszonym oddechu
który odlicza długie minuty mojej pokory poza tym minuty-pokory nie lepiej minuty zastąpić czasem albo czymś w tym kierunku ?

wysoko podnosisz rękę kiedy widzisz
moje zlęknione wyrazy twarzy

sąsiedzi już nie pukają kiedy
pod zlewem rozmawiam z rurami
nauczyłam się wydawać
ciche dziękuję
za kolejny dzień na planowanie wyjścia


/////////\\\\\\\\
wiersz ciekawie skomponowany aczkolwiek
doszukiwałbym się zmian
i umiejętnego dokręcenia niektórych luzów

wieczności.

Opublikowano

docierających- nijak sie ma do sensu tej strofy
'długie' i 'mojej;-sa tutaj bardzo istotne. bez "mojej" moznabyłoby zinterpretować to inaczej, a ma być wskazanie na peelkę. "długie" podkreśla pewien tragizm, a poza tym bez tych słów płynność się sypnie:P

dziękuję za wnikliwośc:) pozdrawiam

  • 3 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Zawierucha7 Groteskowy !!!
    • idzie pan za panem  kopsa w pupę kolanem! waniliowe pola falują na wietrze na planecie Ardanis zakrzywiam czasoprzestrzeń i odmierzam  parseki mojej wędrówki Drogę Mleczną  znam jak własną kieszeń kosmiczny tramp włóczęga i wagabunda idę piechtami w różowe dale czy się boję ? hmmm... wcale a wcale!
    • @Annna2 ...bo człowiek nie wszystek umiera. 21 gramów przechodzi na drugą stronę.  Dziękuję.  @Robert Witold Gorzkowski To miło, dziękuję. 
    • @Starzec Prawda to :)) Pozdrawiam. 
    • I. WEJŚCIE Najpierw pachnie smarem. To jest zapach chrztu, w którym topisz ręce, zanim jeszcze poznasz imię nowego Boga. Drzwi zamykają się jak powieki, świat zostaje na zewnątrz - przepalony neonem, niepotrzebny jak jezyk w ustach automatu. Patrzysz na linię - jest prosta, bez końca, jak zdanie, którego nigdy nie dokonczysz. Za chwilę sama nauczy cię alfabetu: klak-klak-klak - to „A”, klik-klik - to „B”. Po roku będziesz znał tylko te dwie litery: AB - jak ABRAKADABRA, zaklęcie, które zamienia ludzi w śruby. Kiedyś miałeś w sobie światło, teraz trzymasz w dłoniach cień, wypolerowany tak długo, że odbija tylko profil brygadzisty. II. TRANS Słyszysz muzykę maszyn, jej refren to ból w nadgarstkach, jej zwrotki - szum wentylatorów, które kręcą się szybciej niż twoje serce. Wchodzisz w rytm jak w narkotyk, a on rośnie w tobie jak nowy organ. Taśma to żyła, a ty - strzykawka. Pompujesz w system to, co zostało z człowieka. Myśli zaczynają migotać jak świetlówki, jedna gaśnie, druga się tli. W pewnym momencie zapominasz swojego imienia, bo nie jest w normie ISO, nie ma go w tabeli, więc nie istnieje. Nad tobą, zamiast nieba - sufit, pełen oczu kamer. Mrugają czerwienią, jakby chciały powiedzieć: „Twoje marzenia zostały nagrane. Zostaną zutylizowane.” Śmiejesz się bezgłośnie. Nawet twoje usta działają na prąd stały. III. ROZPAD Po latach nie odróżniasz snu od zmiany. Noc to dzień, dzień to noc, a w środku - czarna dziura halogenów, która wysysa z ciebie resztki kolorów. W głowie rosną cięte w kawałki godziny. Słyszysz je w uszach: klik, klik, klik. To nie jest dźwięk maszyn. To twoj mózg się zwija w spirale, jak wąż, który gryzie własny ogon. Taśma wślizguje się w twoje żyły. Czujesz, jak przesuwa się w krwiobiegu, delikatna, jak stalowy wąż, który liże twoje serce. Teraz ono bije w rytmie normy. Teraz jesteś idealny. Na końcu snu stoisz przed lustrem. Patrzysz - nie ma twarzy. Tylko gładka powierzchnia, doskonała jak produkt po kontroli jakości. A ktoś z głośnika powtarza: „Dziękujemy za współpracę. Twój czas został w pełni wykorzystany.” Potem cisza. I to jest najgłośniejszy dzwięk, jaki kiedykolwiek usłyszysz.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...