To wszystko to codzienność

[KatarzynaBoraczek]

Przytłacza mnie z dnia na dzień
Szkoła teatr zdjęcia gazeta
Szkoła teatr zdjęcia gazeta
Ta codzienność dusi swą wielkością
Zabija duszę to wnętrze
Ja nie walczę moje serce próbuje walczyć
Bierze mą dłoń i goni
Goni w uczucia pędu radości
Serce bierze kartkę długopis pisze
Właśnie to pisze...Tylko po co?


To tylko złudzenia
Zwykłe złudzenia
Nie czekam już na znak
To jedyny mój atak przeciwko radości
Nie warto czekać na Słowa
Miłość
Przyjaźń
Na serce które już nic nie wypowie
Słońce zachodzi
Głos gitary...Cichnie
Jeśli ktoś tu jest
Niech zamilknie
A serce ucichnie


Obok już tylko komputer
Głośne dźwięki metalu
To już też codzienność
Próbują zagłuszyć myśli
Myśli depresji egzystencji mej
Która zatraciła się już w sobie
Nie ma żółto-niebieskiego świata
Jest tylko czerwień- po wojnie
Jest tylko czerń-kiedy odchodzisz
Jest tylko szara barwa-w taki dzień jak ten


To tylko ja
I miliony codziennych spraw
Melodie jazzu
Kilka łez
Kilka bez wyrazu
Samotność przyjacielem każdego
Tyle ludzi na ulicach ile śmierci na mych oczach
Po prostu się nie da
Nie zapomnieć tej codzienności
Zero entuzjazmu
Bo nie warto nic nie warto
To nic nie wyraża zupełnie nic
Tak jak ma codzienność...
2004