dlaczego poetkę czarownicę nie pali się już na stosie

[justyna nawrocka]

dlaczego poetkę czarownicę nie pali się już na stosie

złe słowa dobre słowa
ambiwalencje istnieją tylko w naszych umysłach
nie jestem godna sądu ostatecznego

piszę, więc jestem ponad innymi
nie umrę tak szybko
nim kartki spłowieją niezrozumieniem
upłynie rzeka smutnego piasku
zbij szkło
kłamliwego boga

[Jaro Sław]

Drzew szkoda, taki pożytek ze świadomości ekologicznej....


;o)


Za to "pomnik sobie postawię trwalszy, niźli w spiżu ryty" pobrzękuje w tle....

[justyna nawrocka]

czyli ,ze jednak za patetycznie mi wyszło?

[Jaro Sław]

A dlaczego, klasyka to dobre wzorce.... i dobre towarzystwo.

A generalnie jest tu głębsza refleksja....
Tytuł nieco przekorny, ale podmiot jest umiejscowiony w kilku ostrych rysach , wstosunku do ważnych i czytelnych wydarzeń i czynności....

Przynajmniej dwie istotne tezy - to o stanach umysłu względem "ambiwalencji" i pointa.

To zbijanie kłamliwego boga - jest zasadą wewnętrznego rozwoju, równolegle do rozumienia rzeczywistości.....

Dla mnie OK.

[justyna nawrocka]

Dziękuję Jaro, mam nadzieję,ze dalej będziesz mnie wspierał twórczo, ciężko oddzielić u siebie "ziarno pd plew", generalnie lubię pokazywać w wierszu destrukcję jakiegos ważnego zjawiska, pozdrawiam,Justyna

[Jaro Sław]

Rzeka smutnego piasku jest super.....

Co do rzek, to ich śłady pozostają z czasem tylko na piasku.....

[justyna nawrocka]

hej, wlasnie ja tak czuję bardziej jak ty Jaro, nie mogę az tak okroic wiersza ze swoich obrazowych wizji np. rzeki smutnego piasku, wiersz jest wtedy bardziej jakąś rzeczywistoscią,juz nie słowną
i za twoją wersję Iza dziękuję,oczyszcza wiersz z patosu,dzięki:)