Milda (wersja ostateczna, o ile nie będzie totalnej krytyki)

[Antoni Slawbicki]

my, bez imion własnych
potrzebni tylko czasami
bo Milda ma swoje zwyczaje
krąg wybrańców
i chór szczęśliwców
a kogo dotknie
komu w oczy popatrzy
ten już bezwolny
ten słowa błagalne w obłędzie wypowie

o pozwól
najdroższa
do serca ucho przyłożyć
niech skroń moja piersi twej dotknie
rytm duszy pragnę usłyszeć
sekret twojego jestestwa
zrozumieć i poznać

pozwól
we włosy dłoń drżącą wplątać
palce na szyi zagubić
gdzie kciuk, gdzie serdeczny zapomnieć
pozwól zatracić się w sobie
zabłądzić
poplątać nogi, ramiona
powietrze oddechem wymieszać
ustami usta skneblować
rytm serc w rezonans wprowadzić
rotację krwi poodwracać
świadomość zatracić


noc długa
pośpiech zbyteczny
niech usta ust twoich sięgną
by dreszcz przeszył członki
byś zapragnęła
przeniknąć ciałem w twe ciało


lecz wiem, złudzenia nie są najzdrowsze
oczy tak trudno dosuszyć
lecz Milda ma swoje zwyczaje
krąg wybrańców
i chór szczęśliwców
a kogo dotknie ...