Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

dziura po lutownicy


Marek Rybicki

Rekomendowane odpowiedzi

Jezu, jaki jestem stary
Jezu, jaki głupi jestem
żyję na tym świecie
przesadzany wciąż z grzędy na grzęde
uczony przez los, którym ty jesteś
uczony, że rany być muszą
bo są symbolem
oznaką życia
dowodem prób

A ja siedzę
i patrzę na dziurę w ręku
i się dziwię
spoglądam na strup borodowy
jakby to był prom albo lotniskowiec
zdrapuję
mam zabawkę z krwi płynącej
Potem ją wsysam ustami
i dziwię się czemu smakuje jak żelazo

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...