Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

potykając się o własne nogi tępe ulice pełzną po ryjach
emo panienek. plując jestem pomocnikiem deszczu

przepaliłaś żarówki mojego pokoju i rozpadało mi się
prosto w twarz. kupiłem buty przeciwdeszczowe żeby
szybciej stąd wyjść. zamknięte drzwi

i nielegalne apteki w ciemnych kamienicach. tramal jest
moim mesjaszem. tak na przyszłość odcisnąłem się w
tapczanie i nic mnie już nie obchodzisz

wychodzę z siebie po nici antygrawitacyjnej. wspinam się
w dół po islandzkich lodowcach. wspinam się w górę i na
bok tam gdzie nie ma przestrzeni

nie wiem o co w tym chodzi. zobaczymy na końcu

Opublikowano

wiesz ze dla mnei ćpuńska poezja zawsze jest ok w temacie.

1. wizja nei jest potramalu
2. sam mogłeś to nazwać
3. dwa pierwsze wersy zajebiste. powiem aż: zazdroszcze ze nei ja wymyśliłem
4. nielegalne apteki. prawda że to paradoksalne
5. może wkoncu polubisz noc z nowymi butami
6. ja bym tego nicią antygrawitacyjną nie nazwał. po prostu wogóle bym tego nie nazywał

świetne. tak twoje jak i moje. zabieram. twój najlepszy ostatnio

Opublikowano

jak zwykle są urzekające fragmenty, szukam wierszy równych, ale chyba takich nie ma.
końcówka podoba mi się znaczeniowo, ale sam dobór słów jakoś mnie mierzi: zobaczymy co będzie na końcu. jakoś tak beznadziejnie brzmi. reszta (tzn to co przed- bardzo).

pozd. a

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...