poubierani

[Angela Begger]

Nad ziemią unosi się warstwa kurzu, czy tam czegoś
Czegoś co spowija nam dłonie i głowy
Ubieramy się w nieprawdziwe kostiumy i połykamy kurz
Czasem zaśpiewa ptak zupełnie nagi
fruwający strasznie wysoko
Nie pożera kurzu na śniadanie, czy tam kolację

Przebiegają dni
W tym kurzu i pod tymi ptakami
Raniące słowa zapadają nam w pamięć
Co usłyszane były rano czy wieczorem
Od kogoś ubranego po uszy

Zadowoleni krawcy biegają po ulicach
Krzycząc komu dzisiaj szczęście na stopy!
Komu radość na głowę uszyć
Komu kieckę z dumy
Komu kożuch nieprzepuszczalny

Ludzie poubierani miny mają niewyraźne
Brakuje im miłości czy tam czegoś
Biegają w rękawiczkach samorealizacji
W stanikach indywidualności
i majtkach moralności
Wieczorem wpadają do domu na proszek nasenny
I rachują niewykorzystane okazje

W nocy śni im się, że fruwają nadzy
I śpiewają prawdę z nagiego serca

[Ja Mała_Kleopatra]

Pomysł bardzo trafny i ciekawy, ale wykonanie, jak na mój gust, zbyt obszerne. Jeszcze brakuje temu wierszu takiej... lekkości "czy tam czegoś":p
No i nie podobają mi się te "czy tam...", ale to Twoj wiersz i robisz z nim co Ci sie podoba

pozdrowionka;)

[zak stanisława]

czy tam czegoś
czy tam kolację
to jest dobre,
ale o kurzu ciut za dużo...
pozdrawiam ciepło ES