Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Rozmowy dorosłych
nieprzenikalne
trudno zrozumieć

mówią dużo i rozwlekle
tak mnie to interesowało
ale w małym, żywym uchu
do niczego nie pasowało

tyle szumu, wielkie sprawy
a ja tylko dla zabawy
trochę słucham, więcej psocę
i swą przyszłość wznoszę, gniotę

świat dorosłych mnie nie pociąga
lecz gdzie indziej zapuścić korzenie
w bajkach zaistnieć
wierszem zakwitnąć
czy coś jeszcze ma znaczenie

jak być dorosłym to inaczej
tak w głowie mi kołacze

jak dorosłym być to z dziećmi
czy też tak uważasz, proszę, odpowiedz mi

Opublikowano

o kurczę, hmmm, no nie wiem, ale ja to wogóle mało wiem,
mi też w głowie kołacze, tylko nikt/nic nie wchodzi; nawet jak ryknę "wlaz", nie włazi;
my tu gadu gadu, a tu wiersz czeka,


troszkę orkanikiem usiekłam, tyle dla mnie jest istotne;


mowy duże i rozwlekłe
w małym żywym uchu
do niczego nie pasują

tyle szumu wielkie sprawy
trochę słucham więcej psocę
i swą przyszłość wznoszę gniotę

w bajkach istnieć
kwitnąć wierszem
to dla mnie jeszcze ważne

--------------------------------
ale jeszcze raz zaznaczę, ja się nie znam;

pozdrawiam
ewa

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pozwoliłam sobie w jednej strofie zrobić małe zmiany.
Pozda tym świat dorosłych i dzieci zawsze zazębia się i nie da się ich rozdzielić.
M.Poema pozdrawiam serdecznie.M.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :)
    • @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
    • @violetta małe firmy mają klimat bardziej domowy, sama teraz w takiej pracuję, inaczej się patrzy na człowieka  @Wiesław J.K. dokładnie, cicho i spokojnie :)) @Annna2 bardziej czuję się zmuszona, tak bym to nazywała  Dziękuję:))
    • @violetta Bardzo dziękuję! :) Energii jeszcze mi nie brakuje, ale na jak długo? Tego nikt nie wie! :) Pozdrawiam.  @andrewBardzo dziękuję za ten piękny wiersz. Za te krople deszczu w betonowym świecie.                     Serdecznie pozdrawiam.  @Amber  Bardzo dziękuję! Ale mnie zaskoczyłaś takim oryginalnym porównaniem. Czyli fizyka i poezja to dawni kochankowie, którzy udają, że się nie znają. Siedzą teraz przy osobnych stolikach, wymieniają spojrzenia ponad menu, a kelner podaje im danie główne - kwanty z metaforą. :) @Annna2 Serdecznie dziękuję! Pozdrawiam.  @viola arvensis Dziękuję za te słowa — rumieniąc się i to bardzo. Jeszcze raz  dziękuję i pozdrawiam.  @m1234Bardzo dziekuję! Świetnie, że  ta restauracyjna scena nabrała własnego życia! Lubię ten obraz -  nieszczęsny bohater za ścianą z książkami, zegarek nadający s.o.s., a czas stoi w miejscu jak kelner z menu czekający na zamówienie.  Może właśnie tak działa poezja i fizyka razem- jedna mówi "uciekaj", druga "zostań i oblicz", a Ty siedzisz między nimi i zastanawiasz się, kto zapłaci za deser. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...