Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Następny naiwny
Ze świecą cię szuka
Chcąc mglistym odbiciem
Leczyć ciało ducha

Z waszego zastępu
Czci bezimiennego
Pana jawy i snu
W słowie stworzonego

Szukając swej drogi
Ku światłu w niebycie
Szlakiem prawd i mogił
Pod wiary okryciem

Oddał swoją duszę
Sławił w noc, o świcie
Ze wzrokiem ku górze...
Czy zmarnował życie?

Opublikowano

"Sławił w noc, o świcie"

to mi sie troche niejasne wydaje, chyba ze ten wers dwoch roznych rzeczy sie tyczy... szczerze mowiac nie rozumiem o czym jest ten wiersz, "Ze wzrokiem ku górze..." swiadczyloby, ze o bogu, tak samo jak i "Ku światłu..." no i jeszcze "Pod wiary okryciem"... niech bedzie ze o bogu i poszukiwaniach... nie wiem czy odpowiadac na to pytanie z wiersza... w sumie niech pozostanie pytaniem retorycznym... ogolnie wiersz niezly, tylko ze tresc do mnie nie przemawia, nie czuje tego co peel staral sie oddac, forma ok, rytm i rymy w porzadku...
Opublikowano

No wreszcie wiersze jakie u Ciebie lubie:)

Nie powiem ze jest idealny.Troche wydaje sie naiwny i ten sam wers zwrocil moja uwage co Indiana..

Ale ogolnie podoba mi sie bardziej niz kilka poprzednich..

Opublikowano

czy zmarnował życie? pewnie tak...ciekawe tylko jak wygląda niezmarnowane życie... jak ktoś wymyśli niech o tym napisze :)
ps. apropo wersu: "sławił noc, o świcie"...czy tylko ja dojrzałem tam przecinek ??
wiersz ogólnie dobry, tylko jak już powiedziałem za mało "odkrywczy"....

Opublikowano

A ten wiersz jest bardziej piękny niż mądry ;)
bo temat, przynajmniej ten, którego ja się doczytuje, nie jest niczym nowym.

Niezmarnowane życie? To chyba dosyć proste :)
Kiedy człowiek na łożu śmierci mówi:nie zmieniłbym niczego...
tylko z kolei wielu takich nie ma ;)
Pozdrawiam
Coolt
[sub]Tekst był edytowany przez Coolt dnia 05-02-2004 16:21.[/sub]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ale to że takiemu człekowi się wydaje że nie zmarnował, nie oznacza, że tak rzeczywiście jest... zresztą chodziło mi bardziej o kontekst religijny (czy można uznać że ktoś kto poświęcił życie dla wiary nie zmarnował go?)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie no, chodziło mi o to że tam jest przerwa, czyli "...o świcie ze wzrokiem ku górze..." ....ten przecinek był jedynym znakiem interpunkcyjnym w całym wierszu, właśnie po to żeby te dwa zdania rozdzielić...
Opublikowano

jak dla mnie ten wiersz jest albo pytaniem, czy bóg istnieje, a wiec czy wiara w niego nie jest przypadkiem naiwną stratą czasu...
albo ("Szlakiem prawd i mogił/ Pod wiary okryciem ") czy współczesna wiara i kościół, ma jeszcze coś wspólnego z jej prawdziwą ideą (pytanie "Czy zmarnował życie? " może wówczas znaczyć, że być może nie tylko swoje życie w myśl fałczywej wiary zmarnował....)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



czesc Krzysiek,"czy zmarnowal zycie?" ,widac wyraznie ze to jednak jest pytanie.Przyznam,ze pare razy juz tu bylam i czytalam wiersz i od poczatku mi sie podobal,jednak nie chcialam go interpretowac.
Moze tu chodzic np. o zycie zakonnika.
M+A

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...