Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Odeszłaś... Świat ciemnością
i spowite w mroku
moje serce zbolałe.
Znów będę samotny.
I znów jak każdej zimy,
jak każdego roku
tylko w wierszu zachowam
swój miraż ulotny.

Tylko wierszem Ci wyznam
jak mnie rozpacz zjada.
Tęsknym słowem opowiem
jak wracam do wspomnień.
Tylko wierszem opowiem...
Trudna na to rada
bo odeszłaś, i nigdy
już nie wrócisz do mnie.

Jakiż ból mógłbym nosić
we krwawiącej ranie.
Ileż sił mi potrzeba
by zneść życia męki.
Tylko Bóg mi odpowie
na to zapytanie.
Tylko Bóg mnie zrozumie...
Dzięki Boże, dzięki.
Za te dni, których światło
w myślach jeszcze błyska.
Za te chwile o których
każdy skrycie marzy,
składam dziś pokłon niebu.
Radość ze mnie tryska
i rumieniec płomienny
wykwita na twarzy.

A kiedy nocy ciemnej
uchylą się wrota.
Kiedy mara przywróci
czasy naszych wspomnień.
Radość razem z rozpaczą
w myślach się pomota
bo odeszłaś, i nigdy
już nie wrócisz do mnie.

Tylko w śnie, tylko w wierszu
odnajdę Twą postać,
Twoje imię wypowiem
w sennym uniesieniu.
Nie zabronisz mi tego.
Nie zabronisz zostać
na mych ustach na zawsze...
Choć tylko w marzeniu...

Odeszłaś...... Świat ciemnością,
i spowite w ciszy
moje serce.. Cóż więcej
stać się mogło złego.
Wołam dzisiaj, choć nikt mnie przecież nie usłyszy......
Dlaczego.



PK 1978

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Nie narażasz się, dziękuję za komentarz, pozdrawiam :)
    • @Alicja_Wysocka  pewnie narażę się Tobie,  Twój wiersz jest ciekawy, brzmi jak pewnego rodzaju zniewolenie miłosne: bo są wymagania, aby doświadczyć pewne uczucia( mniemam dobre) "zostaw mi mi słowa". Wyczułam też delikatne ostrzeżenie dla niego żeby uważał, "będziesz pamiętał?.   Ale jeśli  to zobowiązanie i oczekiwanie  jest z dwóch stron to wszystko jest ok    
    • Czas wydaję się wrogiem, jednak nie... On neutralny jest, idzie dalej i nie zważa na nic. My próbujemy go zatrzymać choćby na chwilę, jednak on z każdego uścisku uwolni się.   Nieważne co się stanie, czas pędzi do przodu... A my razem z nim, Więc nie lękajmy się, nie przejmujmy się, nie zatrzymujmy się. Bądźmy jak czas, idźmy dalej do przodu, bo wkońcu i nasza sekunda minie, i każdy o nas zapomni.   Wykorzystajmy te naszą sekundę jak najbardziej się tylko da, Przejmując i zatracając się nigdy nie spełnimy swoich marzeń, a nasz piasek czasu zniknie i pozostanie tylko niedosyt...
    • @Migrena A ja myślę, że to, co napisane zostaje dłużej niż to, co powiedziane. A błędy? Można wrócić i poprawić. Powodzenia :)
    • @Migrena poetycko bardzo  i pięknie. Napisałam wcześniej u Ciebie pył ma przeszłość, bo zostają nasze wspomnienia i miłość. Bo przeszłość miała też imię. Teraz trochę metafizycznie i za I Kantem- który stwierdził, że obserwowane na niebie mgławice, mogą być pyłem z którego powstają gwiazdy i planety.   Tu pył  też nie umiera- u Ciebie, nie jest echem, rezonuje miłością przekraczając wszelkie granice.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...