Wyjątkowy człowiek

[adam sosna]

pamiątki bronię przed przyszłością
myśli z pobojowiska marzeń
sanitariuszom z rytmem bębnów
tryumfu nie pozwalam znosić

dopuszczam się grzechu pychy
proszę przebaczenia
fantazji tkwiących jak długie życie
na skale otoczonej obojętnością

odkupieniem może być piękno tonów
ich sens ukryty bądź jawny sumieniom?
wymyślenia pozwolą czyścić kamienie
przy drodze od pokoleń wyznaczanej
wierzbami ciętymi w głowy rozczochrane
z pniami drążonymi wiekiem i robactwem
czekam na deszcz
– nauczy glinę kałuży
– wsiąknie w piach

Adam Sosna (2006.04.12)

[adam sosna]

"niech się dzieje..."
i dzie wuszki

[Stefan_Rewiński]

No to mamy wreszcie prawdziwe oblicze znanego Adama, co to był i na drzewie i pod Ewą. On tam niby odsiecz pod Wiedniem, albo w okolicach Częstochowy. Te grzechy mu są znane, jako Kmicicowi, nawet pycha, na końcu, jednakże - daje kopa glinie (czyt. władzy), no i jest git. Kurde.

[adam sosna]

wow!
dzięki
Panie Stefanie