Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zacznijmy w ogóle od tego, czy filozofii można się uczyć
można poznawać, zgłębiać, przyjmować, ale uczyć się? nie wiem...

ale ok. dlaczego nie warto? też nie wiem;) ale pomyślę nad tym (tylko trochę ciężko szukać argumentów tak na siłę).
pzdr
d.

Opublikowano

raz: sam chciałem iść bo bym sie spokojnie dostał ale mama mi powiedziała że gówno bym tym miał. miała racje. taki kraj skurwiałych decydentów
dwa: pojebałoby kogoś. akurat to dla mnie argument za
trzy: studia byłyby nieciekawe. bo paraoks taki że kogoś kręci jakiś nurt, jakaś myśl. a trzeba uczyć się wszystkiego
cztery: dużo pieprzenia o pierdołach
pięć: jeśli ktoś sam sobie czegoś nei poukłada filozofia nie nauczy czegoś życiowego
sześć: nikt po takich studiach nei jest nigdzie potrzebny
siedem: argument za: sprzyja piciu i ćpaniu

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



inaczej, bo widzę że przychodzi ciężko: nie pytałem się dlaczego nie warto STUDIOWAĆ (na Uniwerku czy gdzieś indziej) filozofii, ale dlaczego nie warto się uczyć. uczyć możesz się nawet domu, sroczu, sklepie mięsnym. dlaczego nie warto jej tykać, zastanawiać się? czaimy?
pozdro
Opublikowano

no ten co go ,na nieszczescie znam, to całkiem się nieźle ustawił,jeśli chodzi o pracę, i to nie do końca tak jest ,że nikt nie ma po tym pracy.
ja też zdawałam na filozofię:D ale nie poszłam na egzamin:D
i teraz robię jeszcze coś pożyteczniejszego:Detnologię studiuję:D nie ma to jak być praktycznym:P
ale filozofii mówimy NIE!:D takie sranie w banie, można tak bez studiów, bo jak kogoś interesuje to sam poczyta.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



rozumiem twoją łapanine za słówka. przypuszcam też, że dobrze wiesz o co mi chodziło. jeśli odpowiada ci słówko poznawać to niech tak będzie.


Panie profesorze, pan jest głupi jakiś...przecież filozofii nie da się uczyć - można jedynie poznawać. także ten temat to może se pan włożyć...

miałem tak zacząć
i zakonczyć prace;)

pozdro

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Świetnie napisany. Uśmieszek w tekście - sympatyczny signum temporum. Puenta wieloznaczna, ułożona wielowymiarowo (a to niełatwa sztuka, biorąc pod uwagę, że chodzi raptem o trzy słowa), może być nawet zinterpretowana w duchu chrześcijańskim (jestem tego prawie pewien). Pustka lub chaos moralny to diagnoza oczywista w aktualnej rzeczywistości. Kiedy widzę popisy antyreligijnych szyderców, to zawsze przypomina mi się wiersz Szymborskiej Ostrzeżenie:   Nie bierzcie w kosmos kpiarzy, dobrze radzę. (...)   To tak a'propos twojego do góry nogami.      
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nie miało być czasem bez tego drugiego to?   Pozdrowienia od Telimeny.
    • Bardzo chaotycznie i niekonsekwentnie zbudowany - raz są rymy (a jak są, to kiepskie, gramatyczne), raz ich nie ma, rytm się potyka jak pijany. Czasem bywa, że umiejętności nie nadążają za ambitnym projektem. Oczywiście warsztat warto zawsze doskonalić, choćby zaczynając np. od krótszych form, gdzie nie trzeba utrzymać regularnej metryki przez kilkadziesiąt wersów lub kilkanaście strof. A przekazywać myśli w poetycki sposób można z powodzeniem w wierszach wolnych. Ten utwór akurat ma potencjał, z motywem rzeki - drogi życiowej, gdyby nie był taki rozchwiany i przegadany (bo rymowanie w niedojrzałych literacko tekstach oznacza również nadmiar słów, którymi wypycha się wiersz 'żeby pasowało'). Czasem też słaby, banalny rym deformuje i okalecza treść, bo nie piszesz tego, co chcesz naprawdę wyrazić w wierszu, tylko to, co ci narzucają przypadkowe, ale rymujące się słowa. Idziesz więc niekoniecznie tam, gdzie zamierzałeś dotrzeć, tylko w przysłowiowe maliny. Tekst wtedy staje się karykaturą samego siebie.
    • ludzie zawsze w wędrówce zamieniają się w ptaki ja zagubiona dzika kaczka ciągle czuję zapach z pobliskich kartoflisk czerstwy popiół porwał wiatr unosząc ponad dachami stodół ciepłem światła wsączając się w dzień za lasem dziewczyny w pomiętych sukienkach kręcą się wokół własnej osi smutne jak wyodrębnione cienie na twarzy dodają im lat zielone liście paproci drżą jeszcze w złocie ostrość spojrzenia jak w soczewce skupia natręctwo komarów nie podnoś mnie z kolan tu bliżej do dna  
    • Myślicie, że kiedyś więcej poezji się czytało? Również sięgała po nią wąska grupa odbiorców, przede wszystkim musieli to być ludzie umiejący czytać (czyli odpadały najliczniejsze warstwy społeczne - chłopstwo, służba dworska, mieszczaństwo pewnie też, ewentualnie wyjątkiem mogli być ci najbogatsi i w jakimś stopniu wykształceni), po literaturę piękną sięgała głównie zainteresowana życiem kulturalnym arystokracja. Duchowni pewnie rzadziej, najwyżej jakieś religijne dzieła. Chyba zawsze była to dziedzina niszowa, dla elit, intelektualistów, środowisk akademickich - i pasjonatów.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...