Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

z gasnącym ciepłem w draperii
pościeli herbata pu-erh krem
do stóp jak rytuał

co rano malejesz
wtapiasz się cicho w szarość
przy oknie palisz na czczo

zjadasz mnie mrugnięciem
nie przeciągam się
reguluję rysy twarzy

uwydatniam w pamięci
za pomocą migawek

zeszłonocnych śmiechów
że ciasno w wannie
że mówisz przez sen
że jakby już gdzieś kiedyś

Opublikowano

z gasnącym ciepłem w draperii
pościeli herbata pu-erh krem do stóp jak rytuał
co rano malejesz
wtapiasz się cicho w szarość
przy oknie palisz na czczo

zjadasz mnie mrugnięciem
nie przeciągam się ot tak
reguluję rysy twarzy

uwydatniam w pamięci
za pomocą migawek

zeszłonocnych śmiechów
że ciasno w wannie
że mówisz przez sen
że jakby już gdzieś kiedyś

no i tyle
poza tym
zastanowiłbym się nad liryką narracyjną
za dużo jej

może coś w rodzaju



co rano malejesz przy oknie
paląc na czczo

mrugnięciem
nie przeciągam się ot tak
reguluję rysy twarzy

zeszłonocnych śmiechów
że ciasno w wannie
że mówisz przez sen
że jakby gdzieś kiedyś

z gasnącym ciepłem w draperii


przemyśl.

wieczności.

Opublikowano

już sie usprawiedliwiam co do pierwszej
chodziło bowiem o coś mechanicznego, coś co robi się zeby nie myslec o tym ze...

Twoja wersja ładna, ale nie ten sens:) no i przerzutni mnie pozbawiłeś
przemyślę ale nic nie obiecuję
dzięki wielkie,pozdrawiam

Opublikowano

w tym dużym warsztacie, ja na moim malutkim stole
takie coś zmajstrowałem i tak odbieram to,
co emanuje z wiersza:

z gasnącym ciepłem pościeli
herbata pu-erh krem
do stóp rytuał

ciągle malejesz
wtapiasz się w szarość
palisz na czczo

zjadasz mnie mrugnięciem
nie przeciągam się
reguluję rysy twarzy

uwydatniam w pamięci
zeszłonocne śmiechy
że ciasno w wannie
że mówisz przez sen
że jakby już gdzieś kiedyś

Przepraszam, że tak sobie pozwoliłem:)

Opublikowano

chciałam dodać swój mix, ale po chwili zauważyłam, że jest on niemal identyczny z tym, który wkleił pan egzegeta, tak więc nie będę się powtarzać:)
podoba mi się nastrój wierszyka (podoba? może to nieodpowiednie słowo; porusza)
pzdr
d.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Napierała, jak syrena,
      śpiewem wabił ich w sen,
      tańczyli w wirze szczęścia,
      w bajkowym świecie, gdzie brakło trosk.

       

      Lecz kątem oka dostrzegli cienie,
      czarne kształty, które psuły ład.
      Zatrzymać chcieli ten taniec,
      lecz ręce Napierały trzymały ich mocno.

       

      Uśmiech zniknął, twarz się zmieniła,
      demon w jego oczach błysnął złośliwie.
      Jego ręce rosną, oplatają,
      ściskają jak pnącza, nie puszczają.

       

      Wirują wciąż, coraz szybciej,
      kręci się świat, a Napierała nie odpuszcza.
      Demoniczny rechot wypełnia przestrzeń,
      przerażeni, rozumieją, że są w pułapce.

      Nie ma ucieczki, nie ma ratunku,


      tańczą dalej, w ciemność wciągani.
      W tym tańcu nie ma już raju,
      tylko cisza i śmiech Napierały.

       

      @CaiusDraxler To wiersz o wpadnięciu w pułapkę propagandy Napierały i tego konsekwencjach. Zamieszczam szkielet wiersza, który wyjaśnia o co  chodzi.

       

      1.Wprowadzenie do świata Napierały

      Napierała jak syrena – uwodzi ludzi swoją propagandą i opowieściami.

      Zaproszenie do tańca w bajkowym świecie, pełnym radości.

      Wirująca, szczęśliwa atmosfera – błogostan, brak trosk.

       

      2.Pierwsze znaki niepokoju. Odkrywanie prawdy zamaskowanej opowieściami o cudownym świecie.

      Dziwne, czarne kształty dostrzegane kątem oka.

      Rzeczy, które nie pasują do idyllicznego świata.

      Próba przyjrzenia się, ale napotykają opór.

       

      3.Próba zatrzymania tańca

      Bohaterowie chcą przerwać taniec, uwolnić się z wpływów, ale Napierała nie puszcza.

      Ręce Napierali stają się coraz mocniejsze, nienaturalne, jak pnącza.

      Napierała zmienia się – uśmiech znika, pojawia się zimny grymas.

       

      4.Przemiana Napierały

      Napierała ujawnia swoją prawdziwą twarz ukrywaną pod maską propagandy,

      Staje się potworem z wieloma rękami, który ściska bohaterów.

      Jego uśmiech zmienia się w demoniczny rechot.

      Bohaterowie czują rosnącą panikę, nie mogą się uwolnić.

       

      5.Zrozumienie pułapki

      Bohaterowie zdają sobie sprawę, że są w pułapce, ale nie ma ucieczki.

      Cała ta sytuacja staje się koszmarem, z którego nie ma wyjścia.

      Napierała trzyma ich wciąż mocno, zmieniając taniec w mroczny, nieodwracalny proces.

      Edytowane przez CaiusDraxler (wyświetl historię edycji)
  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...