Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

sympatia

fr ashka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

fr ashka

fr ashka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

gwiazdy wybuchają większym hukiem
nie robię herbaty dla siebie
inni wyprowadzają swoje psy

na kartonowych meblach rozkładam
karty i zdjęcia jakby wyblakłe
przejęte natężeniem powietrza

a jest tak lekko na półkach
artystyczny nieład zamyślonych
ludzi poznaję po fryzurach

Tomasz_Biela

Tomasz_Biela

Opublikowano
Opublikowano

nie mogę się przebić przez zamysł
dlatego wiersz
zszyję sobie w ten sposób

gwiazdy wybuchają większym hukiem
niż co noc
można było zobaczyć
identyczne poglądy

karty i zdjęcia jakby wyblakłe
przejęte natężeniem powietrza
na kartonowych meblach

jest tak lekko
na półkach
artystyczny nieład zamyślonych
ludzi poznaję po fryzurach

//////////////////////

wieczności.

coś tutaj jest
ale rozumiem zamysł nieładu

fr ashka

fr ashka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

tak, zdaję sobie sprawę z niedoskonałości tego tekstu, chciałam go nawt wyrzucić, ale skoro niektórym chce się nanosić poprawki, to go zostawiam i bacznie śledzę porady i uwagi :)

dziękuję :)

pozdrawiam, frrr ;)

p.s. wiem,że od tego jest warsztat,ale tam wiersze są często pomijane... :/

Barbara_Pięta

Barbara_Pięta

Opublikowano
Opublikowano

Witam popołudniowo :-)

"gwiazdy wybuchają większym hukiem
nie robię herbaty dla siebie
inni wyprowadzają swoje psy" - pierwszą strofę najłatwiej było mi zinterpretować (oczywiście interpretacja tendencyjna, niekoniecznie taki musiał być zamysł autorki ;-)). np.: z sympatyczną osobą piję sobie herbatkę, a inni np. spędzają miło czas wyprowadzając swoje psy). No. troszku "przeprozowałam" chyba, biję się w pierś :-))).

Druga strofa mniej przemawia - muszę się z tym przespać...

Trzecia bardzo mi się spodobała, ale nie potrafię uzasadnić. Fajna i tyle ;-)
Pozdrawiam :-)/B.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Salut

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy Napisałeś tekst pełen furii, przemocy i apokaliptycznego obrazowania. To rzeka słów, która niesie krew, ogień, trupy, bestialstwo. Czuć w tym gniew – rozlewający się, niemal nieopanowany. Ten tekst mnie przeraża. Nie dlatego, że jest brutalny – poezja ma prawo dotykać ciemności. Ale dlatego, że celebruje przemoc, że w tym gniewie nie ma wyjścia, tylko eskalacja.       
    • Ewelina
      Wieczna cisza

      Przez Ewelina · Opublikowano

      @FaLcorN można komentować. To wiersz, nie trzeba go rozumieć dosłownie i bezwzględnie.  @Berenika97 dziękuję bardzo. Dużo trafionych uwag z Twoim komentarzu. Wiersz miał mieć nie jeden wymiar, nie jedno znaczenie. Wiersz może być także kobiecym manifestem

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Pozdrawiam serdecznie @Simon Tracy bardzo dziękuję. Miło mi.  Pozdrawiam:) @Alicja_Wysocka ach nie ma we mnie złości. Może jakiś rodzaj buntu i zmęczenia, ale złości nie :)  Dziękuję za czytanie:)
    • Berenika97
      Słodycz

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @infeliaSmacznie i słodko! Ale czy aby nie za słodko? :)) Współczuję  łakomczuchom słodkości, bo są uzależnionymi  desperatami. :)))
    • Berenika97
      letniak

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Czarek Płatak Napisałeś wiersz-wspomnienie, wiersz-taśmę filmową, która kręci się w głowie. I to jest mistrzowskie: narrator jest dzieckiem ("majtam w powietrzu nogami jeszcze , nie dosięgają podłogi"), ale jednocześnie kimś, kto nagrywa – obserwuje, zapamiętuje, utrwala. To nie jest jasne, wyidealizowane wspomnienie – to rzeczywistość widziana oczami dziecka, gdzie światło i cień walczą ze sobą.
    • Berenika97
      Wieczna cisza

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Ewelina Napisałaś coś bardzo odważnego i rzadkiego – wiersz o tym, że podziw może być ciężarem. Większość poetów pisze o pragnieniu bycia widzianym, a Ty piszesz o zmęczeniu tym widzeniem. "Nie patrz na mnie z takim podziwem" – to krzyk o przestrzeń, o prawo do bycia niedoskonałą, niewymuszającą zachwytu. "Pokornie proszę o wieczną ciszę" – to zakończenie mnie zatrzymuje. Pokora w prośbie o ciszę. Czy to nie powinno być Twoim prawem? Ale nie jestem pewna, czy prawidłowo odczytuję Twój przekaz. Wiersz mi sie podoba. :)   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...