Kostucha

[Mark Kitschmann]

Świerszcz migoce a ta lampka stuka
Co spojrzę co łypnę to ginie
Światełko obnaża co sekundę
Widnieje nasz zenit zbiegłości
I Liniowo kołpaczy krągłości

Skroiłem wzrokowo wyblaski
To chyba ten czas. Co tak puka?
Znów cisza odeśpię do jutra
Przegapię. godzina wybije

Przyszła na koślawych nogach
Podgięła się o czerep domu
Zajrzała czy nie ma nikogo

Zaszedłem by nikt mnie nie ujrzał
Udało się. Na czym to stoję?
Za późno już ma mnie za szyję!

[EWA_SOCHA]

bawisz się metaforą i dobrze, ale są one zbyt ciężkie, przekombinowane; a dopełnenie zenit zbiegłości nieudany jak na moje oko; zakończenie mało zaskakujące, może gdyby peel wystrychnął ją; może;)

szła Śmierć przez pola
zdeptała świerszcza
przygniotła skowronka

pod Inowłodzem
spotkała Janka
- upił ją w trupa

tak mi się nawinęło;
pozdrawiam
ewa