jeden taki raz

[Daniel_Szaman]

Przed chwilą, przez moment
byliśmy wijącymi się ustami,
ciałami w punkcie rosnącego
doświadczenia

Stygnący czas bez pośpiechu
ślicznym wizerunkiem
upajał mnie minionym winem,
początkowo sączonym, później
wlewanym haustami prawie do zachłyśnięcia
z wysokim tętnem, pulsującym oddechem
delikatnych perfum

zasnąłem dla realności, zapomniałem o życiu,
o szczęściu
spoglądającym w zieleni

brak ubezpieczenia rytuału
degustacji brutalnie zdziera
powłokę uniesienia oblewając
zimnym potem winy-obawy

Zrywam ból wiadomości
dodatniego sprzężenia z możliwością
kontynuowania życia w strachu,
przeżywam bezimienne wino
barwiące mnie na cieniste wspomnienie