ostatni pocałunek

[Anna_Maria]

na skraju polany stoi złamane drzewo
resztki konarów
konwulsyjnie wiją się w trawie
obok ptasie gnazdo
w nim pisklę martwym wzrokiem
ogarnia błękit
mały przyjaciel do końca wierny

pobratymcy przygarbieni wiatrem
ronią łzy żywiczne
rozplatając koron warkocze
z żałobnym lamentem liści
chylą czoła nad biedakiem

słońce wyrwawszy się chmurom z objęć
otuliło je ciepła welonem
ostatnim pocałunkiem
dziękuje za cień
dany utrudzonym przechodniom

[Tadeusz_Hutkowski]

Bardzo ładny wiersz.

Fragment z pisklęciem najbardziej.

Pozdrawiam

Tadeusz

[Anna_Maria]

Dziękuję Tadeuszu:)
ale spytam przewrotnie:
jestem ciekawa czy ktos chociaż raz poprawnie zgadnie co ukryłam
w kolejnym wierszyku?-każdy wierszyk to zagadka;)
podpowiem ;) w tym napewno nie chodzi tylko o przemijanie;)
serdecznie pozdrawiam
anka

[Witold_Adam_Rosołowski]

mnie też się podoba
najbardziej fragment

"słońce wyrwawszy się chmurom z objęć
otuliło je ciepła welonem"

pozdrówko W_A_R

[Anna_Maria]

dziękuję:)