Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Słowo, nienawistna pogarda...
Myśl, wędrówka wieczności...
Droga, co mą duszę upaja,
Kwiat ciszy, gorycz samotności.

Jeden płatek na ziemię opada,
Nostalgia wspomnień zwołuje,
Pamięcią się wplata w me dłonie,
Ja znów tylko smutek czuję...

Wiatr złamał z dawna łodygę,
Liść się ukrył w czerwieni.
Jak kwiat - umarły posłaniec,
Śród czasu przepadłam jesieni...

Różo pustyni, kwiecie kamienny,
Ty nie opadasz, nie łamiesz,
A jednak to słowo powtarzasz,
Szepcząc do uszu...znów kłamiesz.

Słowo, nienawistna pogarda,
A w białym odbiciu lotosu...
Dałeś mi kwiecia bukiet,
Przepraszając, za błędy losu...

Czemu znów Ci wybaczam,
Mój słodki, różany bukiecie?
Wiem, że mnie zdradzisz...
Ty wiesz lepiej, co mówić kobiecie....

Opublikowano

Lubie wiersze tego typu..Bo sama pisze w tym stylu..Wiersz nie jest zly, ale trzeba go dopracowac..Zadbaj by wiersz mial nieskazitelny rytm.W wierszach tego typu jest on niezbedny.Rymy tez trzeba dopracowac, bo skoro juz sa to dobrze by byly bardziej oryginalne i byly w kazdym wersie

Opublikowano

Podoba mi się. Wiersz moim zdaniem poprawny, nie dopatrzyłem się tutaj błędów.
Rytmika jest zachowana, lekko się czyta, bardzo bardzo dużo metafor i personifikacji, co podwyższa walory wiersza.
Jego treść jest bardzo bogata w emocje i uczucia.

Naprawdę udany wiersz, ale czuję jakby pustkę w nim. Nie poruszył mnie zabardzo, płynność czytania i zrozumienie nie wystarczy. Postaraj się bardziej "wciągnąć" czytelnika, tak, aby on nie był bierny.

Pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Amber Nie aż tak 100 dolców i masz 3 miesiące mega podkładów. Przegadujesz wszystkie piosenki jeszcze raz i już zaczynasz być wręcz adeptem muzycznym :) A to i tak zupełnie nie koniec możliwości, tylko wersja dla ogółu, bo co tam się z AI dzieje naprawdę to aż lepiej nie wiedzieć :)
    • @Leszczym  No tak, płatne...:// to już może komplikować działalność.:)
    • @Amber To nie jest wcale tak dobrze :// AI coraz lepiej robi podkład muzyczny :)) Aż strach, a są jeszcze lepsze, płatne wersje :)
    • @Leszczym  Świetnie wybrzmiewa, a Koleżanka balansuje i równocześnie pokreśla powagę tematu. Całość super :))
    • Maszyna czasu   Pewien mężczyzna kiedyś się zastanawiał: „Dlaczego przeszłość jest niezmienna? Dlaczego rzeczy, które zrobiliśmy, słowa, które wypowiedzieliśmy, pozostają w przeszłości nietknięte niczym blizny po ranach, widocznie przypominające nam nasze czyny…”   I tak kontynuował: „Gdyby istniała Maszyna Czasu, pozwalająca w mgnieniu oka polecieć w przeszłość i zmienić wszystko na lepsze, nigdy niczego bym nie żałował. Jednak życie jest okrutne i bezlitosne, dając nam tylko jedną szansę przy każdym wyborze. Ten jeden wybór może być bolesny jak rana, która będzie goić się miesiącami, latami — kto wie?”   Mężczyzna podsumował swoje myśli: „Najwyraźniej życie wystawia nas na próby, dając nam egzaminy, a od nas zależy, jak szybko się nauczymy. Niektórzy nigdy się nie uczą, pogrążeni w nieustannych wyrzutach sumienia, marząc o wspaniałej Maszynie Czasu, która nigdy się nie wydarzy.”   Zapytał samego siebie: „A co ze mną? Mam już mnóstwo blizn, które na zawsze utkwiły w moim ciele i nie mogę tego zmienić. Jestem apatycznym, pełnym żalu człowiekiem, który mówił sobie, że nigdy nie będzie żałował, lecz los lubi się powtarzać, pstrykając nas w nos, jakby chciał powiedzieć, że jesteśmy tylko małymi istotami ludzkimi — słabymi i bezsilnymi. A jednak aż do końca mojego istnienia będę wierzył, bo życie, mimo swojej surowości, daje mi nadzieję, czekającą na mnie wraz z nowymi dylematami, jeszcze ukrytymi, lecz wkrótce…”   Tak więc mężczyzna żył swoim życiem, dokonując nowych wyborów i nowych decyzji, które prowadziły go do kolejnych żali, smutku i cierpienia. W ostatnich dniach był cały pokryty bliznami, jednak nigdy nie przestał wierzyć w Maszynę Czasu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...