Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Obrazimowy

Puchate sypkie śniegi
świecą jak we śnie i

blaskiem jasności
szklą ślepiom łunę
oślepionym
od białości.

Sam ścieżką sunę
Ściegiem nieodśnieżonym
Szuram, skrzypię, chrzęszczę
Szukam duszy bóstw
Ścigam cień wciąż, jeszcze.
Szału samotności strzecha.

Puściłem parę z ust,
w pustkę, bez słowa,
głucha cisza echa
ro-zmowa

Gdzieś się właśnie niesie:
niegdyś śnieg się we śnie
komuś przyśnił w lecie...
zima plotki plecie...

* * *

Wszystko ciche i spokojne

Byłoby gdyby

Nie nieznośne zimno znojne

* * *

Zrazu z mrozu drwił
teraz rozum opadł z sił:
zamarznięte nozdrza
rozdygotane rzęsy
szczęk zębów trzęsny
nożne odmrożyny
siny.

Przeraźliwie
drżę
trę
małżowinę.

Drażniony mrozem na dworze
posąg nieogrzany
przyziemność mnie nie zmoże.

Przy ziemi poniżej zera - trzy trzy
z jęzorem zziajany
wytężam wzrok szklany
w żądnym sercu wciąż skrzy.

Żadnych znaków zórz

* * *

Wtem - inni ciągną mnie do siebie.
Nie ciągnijcie, to ja - posąg-geniusz!
Puśćcie, ja nie vulgus, mam inne cele.
W mojej celi trwalszy aere perennius,
przekroczyłem waszych kroków skraje!...

Wepchnęli - w środku przytulnie
być się zdaje.

Pulsuje ciepło wspólnych strzech,
herbacianym zapachem niech
ukoi serce oziębłe niechybnie,
a smakiem pragnienie.

Zima wspomnieniem
jeszcze - w szklanej szybie

nieszczelna szczelina i
ziejący ziąb zza drzwi.

Ciągnie wciąż stamtąd
I tam.

2006-01-11
Opublikowano

Dobrze, ulegam. Tym razem wiersz, podczas pisania którego nie myślałem o zestrojach akcentowych i innych "zbędnych" czynnikach. Analizę zostawię Wam (przysięgam, żadnych ukrytych przed Wami stylizacji ;-) choć można spodziewać się ironii). Jedna uwaga - czytać szeptem lub półgłosem. Powinno być ciekawiej.

Opublikowano

Głębszej analizy rzeczywiście nie trzeba. Wystarczy sobie przypomnieć ostatnią zimę, jak dała popalić, chyba widać w wierszu ;-) Pobawiłem się za to układem rymów i przerzutniami, choć muszę przyznać, że jakoś bardziej mnie ciągnie do klasycznych form. Jeszcze.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Klasyk by pewnie sobie włosy z głowy rwał :)
Jednak nie mialbym nic przeciwko temu, żeby takie wiersze jak ten powyżej znalazły się w mojej biblioteczce. Pełna instrumentalizacja, i onomatopeje i takie tym, że o samej budowie nie wspomne. Kurcze, coś mnie znowu tutaj przycięgneło :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Łukasz Jasiński    Żeby tworzyć metafory w obcym języku, trzeba najpierw doskonale go znać i bawić się świadomie łamaniem zasad.   Jeśli rzeczownik città jest w rodzaju żeńskim, to nie może być użyty z mio , które jest w rodzaju męskim. Jeśli we włoskim języku używa się rodzajników przed rzeczownikami, to ich pominięcie jet błędem. Dopełniacz po włosku wymaga użycia przyimka di i nie da się inaczej, zasłaniając metaforyką. Tranquillo - po włosku oznacza spokojny, a nie spokojnie, w tym miejscu powinno użyć się zresztą innego słowa, bo w danym kontekście po prostu tak się nie mówi, itd. Znając oryginał (roboczy) oczywiście mógłbym pomóc (i chciałem), ale po co, skoro autor jest przekonany, że umie lepiej? Wprawdzie znajomość języka pozwala, być może, zaledwie na dogadanie się w barze na dworcu, no ale przecież istnieje metaforyka, czyż nie?   Dobór słów to już inna para butów, choć w niektórych miejscach zaproponowałem inne ze świadomością tego, że słownik nie oddaje ususów. Tego przez całe życie uczą się np. tłumacze. A w ogóle przekład poetycki to jedna z najtrudniejszych dziedzin w przekładoznawstwie, wymagająca wielu umiejętności, intuicji, (o perfekcyjnym opanowaniu obu języków już nawet nie mówię), praktyki... Tłumacze nieraz sprzeczają się o pojedyncze słowa, wyrażenia...  Lecz co tam oni tak naprawdę wiedzą... ?   Pańska odpowiedź jest typowym odwracaniem kota ogonem, a ja nie będę się bawić w pustą erystykę, bo wiem, co napisałem. Na tym kończę, dobranoc.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        A to nie jest deklaracja miłości? A splot ust?   Iskra jest czymś nietrwałym, stąd przypuszczenie, że to już przeszłość. W wierszu nie ma poszlak sugerujących, że wspomniane jutro nadeszło i przyniosło dalszy ciąg tej historii.
    • Zgrabnie napisana historyjka o tych dwojga. Całe życie w kilku zwrotkach.      
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Polak mały. Równ.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...