a życie jak naparstek

[seweryna żuryńska]

a kiedy w dłoniach szary piach
w czerni horyzont tonie
bezwolnie wdycham pusty smak
płat bielma mam na dłoniach

a kiedy pierś w obręczy tkwi
krok ciężki kajdaniarski
nokturnem niebo cicho drży
a życie jak naparstek

zamykam oczy kulę się
pod płaszczem ciszy chowam
do krwi zdrapuję myśli złe
lecz nagość też niezdrowa

[Tadeusz_Hutkowski]

Cieszę się, że mogłem przeczytać :)

a czytało się bardzo płynnie i wracać będzie chętnie

(czuje się, że poezja w Autorce po prostu jest)


serdecznie pozdrawiam

[seweryna żuryńska]

Miły Tadeuszu!

wyznam prawdę prostą
niezmiennym sentymentem darzę twoje barwy i nastroje
i niech inni piszą lepiej i mądrzej
a ja i tak gotowam boso w twój świat

pozdrawiam najmilej
seweryna

[stanislawa zak]

a kiedy w dłoniach szary piach
w czerni horyzont tonie
bezwolnie wdycham pusty smak
płat bielma mam na dłoniach'
Seweryno,w dłoniach piach, na dłoniach bielmo, to nie podoba misie
ale to tylko moje zdanie.
wiersz ciężki w smutku jak kajdany ale dobrze się odbiera.
pozdraiam ciepło ES

[Jacek_Suchowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

znakiomity (przepraszam za małą sugestię ale tak mi lepiej pasuje )
aż mnie niesie aby dalej komentować wierszem ale brak czasu nie pozwala
pewno powrócę

pozdrawiam Jacek

[Julia Valentine]

podoba mi się - najbardzie to życie jak naparstek; całość bardzo na tak, z tą melogią i rytmem; ślę ukłony :)

pozdrawiam serdecznie