Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

załóż ciepły sweter od dziś będzie twój
nie potrzebujemy słów pozostały tylko połamane
okna i zakurzony dywan a ty wciąż pośród szarych
ścian wydłubujesz śliskie pamiątki nocy

potem wymienisz mnie na kruche światełka
parafinowych lampek gdy odpłyną kutry

popatrz zbliża się ciepły deszcz wyjdziemy boso
na trawnik w ogrodzie pachnie maciejka
kot kaleczy jabłoń a wiatr wymienia pory roku
kasztanowce zwijają liście

zapamiętam chłodne dłonie i pana mo z twoich
opowieści wtedy jeszcze nam się chciało

  • Odpowiedzi 42
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Pan Mo tajemniczo jak w filmach Jamesa Bonda. Może jesteś jego dziewczyną :) Napewno nie ponieważ żadna z nich nie pisała takich wierszy tylko i wyłącznie z lekkim uśmiechem wpatrywały się w jego oczy :)
Odnośnie wiersza nie wiem jak można jednym wyrazem oceniać cały wiersz "nie" - Twój wiersz mi się "NIE!!!" "nie" podobał ponieważ strałem się poznać Ciebie jako autora tego wiersza. Mogę przyznać że piszesz dobrze ale opinie które zostawiasz są bardzo skąpe i nie wnoszą zupełnie nic w kolejne wiersze ich twórców. Trochę strań w podzielenie się własnym zdaniem a napewno będzie miło. Nawet jeślli miałaby być to najbardziej surowe wyrażanie swojego zdania to zawsze będą lepiej świadczyły o osobie która interpretowała wiersz niż zostawaienie "nie".

Opublikowano

Bardzo przyzwoity tekst, napisany bez histerii i zbędnych udziwnień. Podoba się.

Z uwag: 2 x jest "połamane" (okna i światełka) - może te światełka np pokruszone, czy jak? No i w pierwszej zwrotce chyba lepiej: "potem wymienisz mnie" ( wtedy także "odpłyną kutry") - w czasie przyszłym, bo w wierszu następuje odrobina galimatiasu - on juz wyjechał, a tu (w drugiej) idą na spacer.

pozdrawiam.;-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



uwagi o Panu Mo sobie zachowaj dla siebie lepiej, ok?
wiesz co, nie komentuj pod moim wierszem moich
komentarzy, bo to gupota! jak się nie podoba to pisz nie, blee etc.
opinia jaką zostawiłem pod Twoim wierszem jest wg. mnie
odpowiednia, ponieważ użyłaś w wierszu masy powtórzeń
i to zupełnie bez sensu; lepiej się ucz kolego a nie obrażaj;
taki komentarz jest zazwyczaj zaczepny;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dzięki wielkie Lobo:)
tak, co do "połamanych" światełek to masz rację, coś z tym zapewne zrobie;
pomieszały mi się czasy to fakt, już zmieniam.

Serdecznie dzięki za pomoc
:)
Opublikowano

Ja powiem tak; wiersz urokliwy tylko faktycznie dwa razy ''połamane''
troszeczkę razi i można szybciutko zmienić.W zasadzie został ładnie
opisany fragmencik życia, a pan ''mo'' zwraca uwagę i powoduje
pojawianie się domysłów.Lubię takie ''zaskakiwanki'':) A.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



już poprawione :)))
właśnie Pan Mo jest takim
zaskoczeniem; już smokowi pisałem
o co chodzi;)
hehe
dzięki za miłe słowo
dobrego dnia
:)
Opublikowano

przy pierwszej miałem nieodparte ważenie że już gdzieś kiedyś, w starym kinie albo w zakurzonej książce, jakby gdzieś w pamięci zapisana klisza, ale jednak wiersz ma swój urok i klimat i aż by się cghciało pobiegać po tej zroszonej deszczem trawie
pozdrawiam

Opublikowano

Wiersz. A to już dużo :)

Zastanawiam się tylko, czy przerzutnie mają sens, na ogół powinny byc stosowane w celu podwijenia znaczenia, a tutaj:
"pośród szarych ścian wydłubujesz śliskie pamiątki
nocy potem wymienisz mnie na kruche światełka"
jest bo jest. to pod rozwagę, mozna by przeciez pokombinowac, cos jak:

pośród szarych ścian wydłubujesz śliskie pamiątki
w pełni nocy potem wymienisz mnie na kruche światełka - to oczywiście nie rewelacja, ale masz -"w pelni nicy wydłubujesz pamiatki" i 'w pelni nocy potem wymienisz mnie"

Dobra, już pewnie dużo namąciłem, ale biorę takie, jakie jest.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wiesz Olciu, nie popdam, bo z trudem mi się ostatnio pisze:(
ale miło mi, że się podoba, to najważniejsze, heh.

cmokasy
niecierpliwe:P
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



możliwe, możliwe, przerzutki to takie moje zboczenie chyba, kiedyś
ktoś mi wytykał, że ich nie ma, bo się wierszunio rozwleka w wersikach, hehe
no ale może jest tu pewna niekonsekwencja, chyba masz racje, coś pokombinuje;)
tak na marginesie, jest już następna wersja wiersza, nieco dłuższa.
dzięki za propozycje.

:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andrew piękny i mądry
    • Trzeba nakarmić poezję, zanim pożre poetę :) Chleb jest dobry... chleb okazał się idealny.   Pozdrawiam :)  
    • @huzarc ... słowa jak ptaki  piękne same w sobie  zachwycają  garną się do ludzi  uchwyciłeś je  w siatkę wiersza  myślę  że nie będą głodne ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A do niektórych (planów, ludzi) czasami się cofamy, jak byśmy za pierwszym razem nie dosłyszeli co mówili i potrzebowali powtórzenia... tak mi sie skojarzyło w związku z sytuacją w życiu. Coś w tym jest.   Dzięki za wierszowany komentarz. Pozdrawiam :)   Każdy spotykany człowiek coś na nas projektuje. W towarzystwie jednych czujemy sie komfortowo (z różnych powodów) lub zupełnie nam niewygodnie przy kimś... wszystko jednak zdaje się mieć jakiś zamysł. Tak samo jak poglądy, które pływają obok nas. Wyławiamy jedne - są ładne z wierzchu, jednak nie do końca jesteśmy w stanie przyjąć je w całości. Inne, te brzydkie z wierzchu zdają się mieć potencjał, ale też coś nam mówi - nie. Lubimy się przymierzać do "fragmentów", tu jedno oczko zbieramy, tam inne... Na pytanie - kim jesteś? Mówimy najczęściej o swoich rolach... i tak w rozważaniach można brnąć i brnąć...  Przyznam, że z Platonem nie jest mi po drodze. Kilka razy próbowałam, może dam mu jeszcze jedną szansę.   Miłego dnia :)      
    • @andrew Ten wiersz to mała perełka prostoty i mądrości. Nie sili się na efekt, nie moralizuje, a mimo to zostawia po sobie jasność — jak po rozmowie z kimś, kto naprawdę widzi człowieka, a nie jego maski. To przykład poezji, w której cisza znaczy więcej niż ornament, a ostatni wers staje się manifestem pogodnej dojrzałości.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...