Smutek i radość oczekiwania

[Anna Owsińska]

Był to wiosenny poranek

byłam szczęśliwa

niebo przejrzyste

bez żadnej chmury



we wszystkim

co się poruszało

mówiło

czy słuchało

czuć było Wiosnę



a teraz

teraz jest zima

wszytko punure

szare



już tylko wspomnienie

pozostało

po tamtej Wiośnie



większość ptaków

odleciała

a te co zostały

piszczą z głodu

z zimna



pozostało

już tylko czekać

na nową wiosnę

nowe plony

nowe owoce

i radować się

z jej przyjścia

[Konrad Mateusz]

Wydaje mi się, iż zbyt mocno- w treści swego utworu- skrzywdziła Autorka zimę. Każda z pór roku ma w sobie coś co ją wyróżnia, trudno je oceniać moim zdaniem, choć zdjaę sobie sprawę, że Szanowna Autorka uczuciem darzy najbardziej namiętnie wiosnę:) Rozumiem.
Co do treści- jest przejrzysta i klarowna. Wiersz może nie udeżył siłą wyrazu, ale zmusił mnie mimowolnie do rozmyślań na temat zmiany pór roku (choć zdaję sobie również sprawę, iż miało to być preludium do rozważań nad szeroko pojętym przemijaniem, oczekiwaniem- co zresztą sugeruje sam tytuł). Podoba mi się "konkretność" z jaką podeszłaś- Autorko, do tematu.

Pozdrawiam.