Modlitwa Wspomnień

[Patryk Belka]

Roztrzaskując słowa o niewidzialny mur
To ściana wyobraźni zmęczonej przez noc
Odurzonej przez kawę i srebrne wspomnienia
Plując duszą ze stalówki
Każdy moment
Każda chwila
Pokolei wyłaniają się z mgły zapomnienia
Topiąc się w jej ustach
Kiedy delikatna kropelka zsunęła się
Po tym jak wreszczcie dotarło
Nieunikniona przeszłość
Pogruchotana deszczem
Z różowych chmur
Znad mazurskich jezior
Setek lasów
Setek dzikich brzegów wody
Właśnie tam najlepiej czuć
Chłód pozostającej w tyle chwili
Składając starannie kartkę
Papier modlitwa
Niosę go światu
Pamięć po Niej...
Pamięć o milionach wspólnych sekund...