Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Proszę o konstruktywne komentarze.

wesoły grabarz

Przez wesoły grabarz
w Forum dyskusyjne - ogólne

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dorma

Dorma

Opublikowano
Opublikowano

I znów wątek do kosza...

To ludzie tacy jak Pan zaśmiecają forum. Jeśli Pan nie ma nic do powiedzenia to niech Pan nic nie pisze. A jeśli pije Pan do mnie to prosze mi to napisac prywatnie i nie zakłócac innym spokoju..

Amen

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie poznał pan jeszcze znaczenia słowa żenujący ?
Dorma

Dorma

Opublikowano
Opublikowano

Ostatnio chyba każdemu o to chodzi. Czy wy naprawde nie macie co robić tylko wymyślać takie pierdoły? Zajmijcie się pisaniem wierszy albo tworzeniem konstruktywnych komentarzy jak to Pan Wesoły określił.

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Mam mierzyć swoje IQ za pomocą tego wątku, wolę już cios łopatą w głowę. To ma być zabawne panie grabarz. Panie wesoły grabarz. To jest ż e n u j ą c e. To jest jak Koniec poezji w ciemnej sieni czynszowej to jak błogosławieństwo noża pod łopatę i łom, szybsze od myśli, to jest niegramatyczne. Jak puszka po coli. Ja ja ja to pier pier pierdzę na to.

Dorma

Dorma

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jak ja lubię takie posty, jak ja lubię widzieć, że inni się starzeją, a ja nie:)

Tak.. Kiedyś byłam młoda i piękna.. A teraz jestem tylko piękna :)
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ten post za to jest tak zabawny, że aż głupawy

chyba wrócę aktywnie na forum:D

coooo nie ma pan pOczUciA huMomru ?!
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

i o to 15nasty komentarz grabkowi leci. zadowolony ? z wyniku jaki sie osiaga ? czy nie ?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Niebo odeszło, Fiolet pozostał

      Przez Migrena · Opublikowano

      Zostałem po niej jak świt, który utracił własny oddech - świat niby wschodzi, ale każde światło drży, jakby mgła niosła w sobie więcej bólu niż wszystkie ludzkie serca zebrane w jednym miejscu. Ona była światłem - nie światłem zwykłym, lecz tym pierwotnym, które przecinało kosmos, delikatne jak skrzydło rodzącej się gwiazdy i potężne jak milczenie wszechświata, zanim wymyślono jakikolwiek czas. Jej oczy...dwie głębokie studnie nieba, z których wyciągałem marzenia jak srebrny pył - marzenia, które nie chciały spaść, bo nawet ziemia nie była godna ich ciężaru. A teraz - zostały po niej mgły. Gęste jak pamięć rozdarta w miejscu, którego nawet śmierć nie potrafi zabliźnić. Chodzę przez wrzosy, przechowujące jej oddech w liściach, a każde drżenie tych liści mówi mi szeptem, że nie odeszła dlatego, że chciała, lecz dlatego, że świat był zbyt ciasny dla jej światła. Zniknęła piękniej, niż ja kiedykolwiek potrafiłbym żyć. Tęsknię tak, że myśli rozmazują się jak dym, tracą granice, chcą stać się mgłą, by ją odnaleźć - choćby jako cień światła, choćby jako najcieńsza iskra w nicości. Czasem mgła zatrzymuje na sobie odcień Fioletu, jakby szukała kogoś, kogo brakuje jej tak samo jak mnie. I wtedy wiem, że nie brak mi tylko światła - brak mi Fiołków, które potrafiły pachnąć nawet w nocy. Tęsknię tak, że wiatr niesie smak jej imienia, jakby sama przestrzeń płakała po tym, czego nie zdołała zatrzymać. Czasem, gdy stoję między mgłami i zamykam oczy, przychodzi do mnie jej zarys - niepełny, urwany, jak skrzydło anioła, któremu przerwano lot w połowie snu, a pióra wciąż krwawią światłem, które nie ma gdzie wrócić. To drżenie boli bardziej niż jej odejście, bo przypomina, że jej światło przetrwało nawet śmierć, ale już nie przetrwa drogi powrotnej do mnie. Kochałem ją, jak się kocha ciszę na pustyni - do dna, do sucha, do bólu, z pragnieniem, które nie ma gdzie spaść. Byłem tylko cieniem człowieka z dłonią wyciągniętą ku niebu, którego już nie ma. A jednak nocą mgła podchodzi pod samo serce, jak pytanie, na które nie istnieje odpowiedź. I przez krótką, nierealną chwilę jej wszechświat błyska we mnie raz jeszcze - jak gwiazda, która powraca tylko po to, by umrzeć drugi raz w tym samym miejscu. A jej gasnące światło wypełnia ciszę szarpnięciem tak głębokim, że nawet Bóg nie zdołałby wypowiedzieć jego bólu. I wtedy wiem jedno: to nie ja płaczę. To świat płacze po niej. Mgła. Wrzosy. Czas płaczą. A ja tylko stoję, ze światem w popiele, z sercem pełnym jej cienia, i oddycham tym, co po niej zostało - światłem, które przeszło przez wszechświat, światłem, które nie zna powrotu, światłem, które nie ma już właściciela, a jednak trwa - jak echo jej istnienia, jak drżenie mgły, jak pamięć samego wszechświata, który stracił kogoś, kogo nie potrafił zatrzymać.      
    • Rafael Marius
      ciała

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Jaka cała reszta. Nic nowego pod słońcem.
    • Konrad Koper
      Wąż

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Filozofia wiarą. Świat zadaje pytania-wikła. Niebieska jest strzała! Wąż przyjął kształt…  
    • Konrad Koper
      Moja pewność siebie jak...

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      @EsKalisia Bardziej za 4  
    • Niewygoda
      Katon przeżywa. A wy, że z RP? No.tak.

      Przez Niewygoda · Opublikowano

      (Ile ma d.. u dam Eli?)       Rabina tani bar.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...