-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 17 065
pociągiem zdarzeń
licho jedzie - mówi
o nie dziś jest
mój dzień
nie pomyślało jednak
że to lipa - bo ten
pociąg jedzie tam
gdzie chce
nie pomoże semafor
ani byle mgła jego
są tory więc
sobie mknie
tam gdzie rzeki
drzew cienie
gdzie wiatr miły
wesoły sen
pociąg zdarzeń
to poezja wie o
tym horyzont
i świerszcz
ale nie wie o tym
licho które pcha
się tam gdzie
go nie chcą
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 57 odpowiedzi
- 978 wyświetleń
-
- 36 odpowiedzi
- 498 wyświetleń
-
- 36 odpowiedzi
- 541 wyświetleń
-
- 35 odpowiedzi
- 458 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 500 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
@wierszyki To piękny wiersz o powrocie z katastrofy do prostego życia. Zaczyna się hukiem, kończy ciepłem. Pozdrawiam:) -
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
@Berenika97 Ten wiersz jest odpowiedzią nie sprzeciwem, lecz szeptem przy ramieniu. Czasem ktoś napisze o zmęczeniu, a ktoś inny - tylko przysiądzie obok, żeby przypomnieć, że nawet w ciszy można jeszcze oddychać światłem. ----- Nie chcę ci nic odbierać, ani nakłaniać do powrotu. Tylko dotknąć twojej dłoni słowem i powiedzieć: nie jesteś sama. Czasem wystarczy jedno spojrzenie w stronę, gdzie pali się czyjeś okno. Czasem to ktoś, kto pamięta, staje się powodem, by jeszcze raz odetchnąć. Nie uciekaj od życia, niech ono samo cię znajdzie, tak jak światło znajduje szczelinę w kamieniu. Niech ta noc, którą chciałaś przekroczyć, przyniesie sen, a potem świt. -
Przez Annna2 · Opublikowano
@Berenika97 przeczytałam sobie piękną vilanellę T. Dylana. I Twój wiersz też. Rodzimy się po to, aby umrzeć. To może radykalnie brzmi, ale tak jest. I my istniejemy, biegnąc ku wieczności. Śmierć jest nieunikniona. Ale w życiu człowieka nie można oprzeć się na nicości, na niczym. Żyć- znaczy umierać- ale każdego dnia, to życie( nicość- ale przecież jej nie ma), wypełniać jak najlepiej, pracując, tworząc kulturę, wielkie rzeczy, czy kochając Przeżyć tak, jakby każdy dzień był tym ostatnim. By jak w vilanelli Thomasa- być z ostatnim oddechem ukochanej osoby. Śmierć może być wybawieniem od bólu dla cierpiącego, ale dla rodziny to tragedia. A śmierć niczego nie kończy- pozostaje miłość. -
Przez huzarc · Opublikowano
@Berenika97 To piękny, cichy wiersz o śmierci bez lęku, z przekonania nieuchronności. Spokojny jak ostatni oddech, pozbawiony dramatyzmu, a przez to jeszcze bardziej przejmujący i szczery. Nie ma w nim śmierci, budzącej grozę, lecz jest jako chwila kończąca się ukojeniem... Mądry, subtelny, napisany z wewnętrznym spokojem człowieka, który już nic nie musi udowadniać ani sobie, ani światu w obliczu ostatecznego podsumowania istnienia.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się