Nie wiem kim była

[Patryk Belka]

***
Widziałem jej postać
Próbowałem krzyknąć
Ale szarpiące czucie, które miażdżyło
Zmiażdżyło wszystko
Nie pozwoliło wydobyć choćby tchnienia dźwięku
***
Widziałem jej postać
Przeszła stąpając tak delikatnie niczym anioł
Przez drewniany pomost
I zmierzała ku drodze
Drodze ku nikąd
***
Do dziś nie wiem
Kim była…
Lecz gdzieś w umyśle zdaje się
Jakbym ją znał od bardzo dawna

[Konrad Mateusz]

hmmm, nakreślił Pan interesujące i intrygujące uczucie niepewności. Przez chwilę też zacząłem sie zastanawiać kim mogła być ta dziewczyna. Pański wiersz pozostawia po sobie w umyśle czytelnika intrygujące poczucie niewiedzy na temat tego, kim ta dziewczyna mogła być. Podobało mi się. Ten wiersz to jakby zapis chwili.