Walka... bez nadzieji

[Majka464]

W głębi mojej duszy
Jest tak pusto i mrocznie
myśli wiodą mnie ścieżką przenikliwej żarłości uczuć
I nigdy tak do końca nie będę częścią tego
co stworzyłam

Nigdy...

I wcale nie czuję się kimś wyjątkowym
Wszędzie otaczają mnie zdarzenia nie do ominięcia
I chociaż miłość moja do własnego bycia sobą
Jest taka wszechobecna
To nigdy nie zdołam poradzić sobie
z wiekiem młodości
Przesuwam się do przodu
i nigdy nie widzę końca mojej wędrówki
I zaczęłam już wierzyć
Że taki jest mój obowiązek...

Iść...

Cierpliwie przenikać przez życie
Unikać wszystkiego co ciężkie
Zacząć po prostu wierzyć, że sens życia
Zaczyna się dopiero wtedy
Gdy myśli o straceniu go byłyby nie do zniesienia