Deszcz

[Czerwony Motyl]

Pukają w moje okno.
Pokój
wypełniony żółtym światłem
kurczy się.
Puk, puk...
opadają na dno serca.
Puk, puk...
wybuchają strumieniem krwi.

Rozbijają się na szybach –
setki ciem.
Różne kształtem i rozmiarem
brzmią przy uderzeniu
cicho – głośno.
Eksplozja żył w gałkach ocznych.

Z ciemności
na złotą taflę szkła
bure krople.

[Anna Świderska]

proponuję skończyć wiersz wersem - Wciąż pukają w okno,... niech już będzie ten zaimek osobowy (choć do znienawidzenia w poezji) i bez powtarzania tytulu, ilez można, ogólnie ma klimat. pozdrawiam

[Czerwony Motyl]

tzn. na tym powinien się kończyć wiersz?? ó! W połowie ;(
:P
Zastanawiam się nad wykasowaniem ostatnich dwóch linijek tekstu, ale mnie się osobiście w miarę podobają. Czekam na sugestie:)

[Daria Śpiewak]

Ich różnorodne kształty i rozmiary
dają różne dźwięki:
ciche – głośne.

Troszkę mi nie pasuje to połączenie "różnorodne" z "różnymi"
może tak:

Ich różnorodne kształty i rozmiary
jak dźwięki
ciche - głośne

[Czerwony Motyl]

Też mi ta część nie pasowała. Dzięki za sugestię.
Przyszedł mi nowy pomysł przerobienia jej, mam nadzieję, że cośkolwiek lepiej teraz.

[Gość]

Rytmiczne, zgrabne, zabieram ze sobą, chociaż nie czytałam pierwotnej wersji.

[Czerwony Motyl]

Dzieki za komentarze i pomoc. Moze jeszcze coś poprawię, na razie myk go do szuflady ;)

[Czerwony Motyl]

Hmmm...jedno nie ulega wątpliwości: to zakończenie trzeba zmienić...