Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Plan na dzisiaj (prosty): gdy zadzwoni budzik,
otworzyć oczy, wcisnąć głowę pod poduszkę,
zmówić krótką modlitwę za przyszłe godziny,
potem wstać, nowy dzień zacząć (na paluszkach).

Nie zjeść śniadania - dieta! - ćwiczyć przez godzinę,
spróbować wyjść z domu, potem zrezygnować
(przestraszywszy się życia), leżeć, patrzeć w sufit,
analizować decyzje i każdej żałować.

Rozłożyć pasjansa (nigdy nie wychodzi)
jeszcze trochę pomyśleć, tworząc scenariusze
fikcyjno - niespełnialne; popaść w odrętwienie,
wypić piątą herbatę (bez cukru, bo tuczy).

Zdziwić się, że już wieczór; dziesiąta herbata
(bez cukru, bo tuczy), rozłożyć pasjansa
(nie wyjdzie), potem myśleć, rozważać, roztrząsać,
rozdrapywać rany i obliczać szanse.

Potem snuć marzenia, które się nie spełnią
- aż to myślenie zacznie piec pod powiekami -
stłamsić je więc wszystkim, co znajdziemy w kuchni;
do rana klęczeć z twarzą w zimnej porcelanie.

Opublikowano

treść banalna , zwyczajna - może przez to czyta się lekko . podobaja mi się Twoje rymy , lekkość i optymizm bijący z wierszyka (mimo wszystko optymizm, a nie pogodzenie się z losem) . pozdrawiam .

Opublikowano

Faktycznie - prosty a dobry wiersz.. Ja tutaj czuję jakąś ironie i ten podmiot coś traci w tym życiu.
Bo to jest wg mnie wiersz o smutnym życiu i dlatego, jak napisal Stefan, nie ma w nim chłopców.
Nieźle.
Pozdrawiam.

Opublikowano

a ja mam niesmak do bezokoliczników a tutaj ich co nie miara
rym rzeczywiście ciekawie uikryty nie rzuca się w oczy poprostu miło akcentuje a to dobrze

więc takie mieszane uczucia co do odbiru cośna tak ale chyba więcej niestety na nie

zajrzę następnym razem

pozdrawiam

Opublikowano

Dla mnie wiersz nie jest optymistyczny... raczej bulimiczny (tak przynajmniej mi się kojarzy końcówka), ale rzeczywiście napisny lekko i z polotem. Ja na tak. Pozdrawiam.

Opublikowano

Właśnie, że jest o czymś konkretnym, co zresztą zauważyła Lady Aj jako jedyna (kobieta wśród mężczyzn ;P) - a przegadanie jest również najzupełniej celowe. Wiem, że jest w nim masa słów i kilka powtórzeń, zastosowana zresztą z całą świadomością tego, po co. Do jednych trafił ten zabieg, do niektórych nie, wiadomo, gdyby wszyscy myśleli tak samo, nie byłoby wojen :D

Pozdrawiam ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.      
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • On, ona, ono... A - no, no!    
    • Tag, a... - i na podwórko krów, do pani, agat.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...