Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Jabłonowo - acz, po piachu syczy.


Messalin_Nagietka

Rekomendowane odpowiedzi

pod Jabłonowem Adam z Ewą żyli
a nuż sznur ptaków zszedł niżej i z drzewa
na bożnych ludków tak słodko zakwilił,
że dla obojga wraz świat stał się nie wart
i poszli gdzie tam, a będąc bez skazy
wszędzie im były dawane zakazy,

a w Jabłonowie, najpierw rozkwitało
a nuż i owoc spadł i zgnił, a z gleby
wyszedł na światło robal, co się działo
byt nie opowie bo nie było, żeby
choć zebrać resztki spod ciężkich gałęzi,
wiatr trzeba było zaplatać i więzić,

aż raz wrócili, Adam z Ewą, tęskni
za domem, który był pod Jabłonowem
na pojesiennej raju jakiej klęski,
że ptactwo kluczem gdzie na ziemi płowej
siadło, bo jabłoń zeschła, no i niczym
wiatru kroć szumi, acz po piachu syczy.

-----------------------------------------------
od autora:
Jabłonowo – wieś w pow. przasnyskim.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


gdzie sie gubią, poprawię
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Raczej mi chodziło że niektóre są niedokładne, ale są w całym wierszu, a konsekwencja najważniejsza. (może to tylko za pierwszym razem takie wrażenie, bo jak patrze to nie ma się czego czepić)
Pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


gdzie sie gubią, poprawię
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Raczej mi chodziło że niektóre są niedokładne, ale są w całym wierszu, a konsekwencja najważniejsza. (może to tylko za pierwszym razem takie wrażenie, bo jak patrze to nie ma się czego czepić)
Pozdrawiam

dzięki - no tak sam zauważyłem, ale jak się czyta to jakoś przechodzi
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czesć, Messa.
Ja tu widzę morał: Nie dajcie się zwieść ptaszkom i nie włóczcie po świecie, bo i tak "wszędzie wam będą dawane zakazy", a jak nie przypilnujecie sadu, to wam robale jabłka zjedzą i tyle z tego.
Podoba mi się, gratulacje :-)
Limit chyba się kończy, no to do jutra ;)))
Pozdrawiam
Fanaberka
:-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Messa, a co to za las?! :-)))
Ale napisz o nim, napisz. I nie zapominaj o mrówkach ;-D
Pozdrawiam
Fanaberka :-)

las! to za dużo, może, może jaki lasek?
acz skojarzenia miałby kto od tegoż
nuż jakieś krzaki i badyke na się
zebrał do kupy ni z tego owego
a mrówki? zobacz już sobie sama
bez komputera od skrzyżowania

z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. sorka za mrówki
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dzięki Ewo, acz "podoba się" to względne pojęcie, mogłabyś troszkę coś jeszcze, pliiiiiiiiiis, może jakies niedociągnięcia?

z ukłonikiem i pozdrówką MN

e, no ja już przecież już się wywodziłam na temat tego wiersza:)

pozdrawiam
ewa
ok - dzięki za dokomentowanie
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • List do człowieka.   I nawet kiedy milczysz i robisz to nazbyt skromnie, wiem co czujesz, co myślisz i daleko Ci do mnie. I oddaliłeś się już.   Chciałbym tak po prostu wiedzieć, czy mój świat Twoim jest wciąż. I zrobić z tym nic nie mogę. Dzieli nas boska dłoń, Ty milczysz wciąż.   Jesteśmy z jednej gliny - to przyznam i Ty wiesz. Życiowe koleiny wytarły prawdy treść. I uśmiech swój zgubiłeś. Za dużo wokół zła. Już nie umiesz byś miły. Nie chcesz. Mówisz - nie warto tak, nie wartościując. Wsłuchujesz się w marzenia, a przecież nie ma ich już. Szukasz własnego cienia i wciąż nie czujesz nic.   Zbyt wiele smutku obok. Granice zniszczył czas. Zamykasz się na ludzi. Nie lubisz wtedy nas. I milczysz.   Tylko ten kot ci wierny, choć mówią, że swoimi ścieżkami chadza wciąż. On siedzi przy twej nodze i patrzy bez refleksji. Skąd taki człowiek się wziął…miau
    • @iwonaroma Kto niby pisze wiersze na siłę? Przecież z tego tylko wychodzą gnioty.
    • -Mistrzu, wiedz, że mam wszystko, co chciałem osiągnąć, a nie wiem czemu szczęścia nie zaznałem dotąd. - Wielu tak ma i myślę, że może ze względu, że Pan Bóg im poskąpił do szczęścia talentu*.   *wg W. Tatarkiewicza "O szczęściu"  
    • @agfka podoba, pozdra! (daję ci pomimo serducho)
    • W noc samotną cisza milknie i zostawia czas na gniew. Nagle tracisz w sobie siłę, gdy jest jasno, wchodzisz w cień. Szukasz drogi lecz mgła gęsta wściekle Ci odbiera wzrok I im bardziej pragniesz przestać, tym Cię głębiej wciąga mrok.   Gdy na oślep rzucasz słowa  aby ktoś im nadał sens, Wciąż zagłusza je od nowa stukający w szyby deszcz. Może niebo także płacze? Może ma wszystkiego dość? Patrz, pojawia się tam tęcza, jak łączący przestrzeń most   Czym naprawdę jest odwaga? Czy nie siłą, aby wstać? Tak nieustraszenie walczyć,  gdy się wokół sypie świat. Aby nie przestawać tańczyć, kiedy z oczu płyną łzy. Przecież płakać możesz wiecznie, a raz tylko możesz żyć...    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...