Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ja, drzewo...

Olucha
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Olucha

Olucha

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Z nogami w ziemi,
Nieruchomym tułowiem,
Z głową w chmurach.
Życie mym nałogiem.

Czasem, gdy nocą
W koronie nic nie lata,
Smutno samemu
Stać, nie znając świata.

Zależny od ziemi,
Co niewidzialnymi splotami
Więzi me korzenie,
Karci mnie słowami.

Nade mną niebo.
Złocista kula lśni.
Wokoło chodzą ludzie.
Chcą poznać moje sny.

Lecz czasem, gdy burza
W mych liściach szaleje
Smutek, niepokój,
Chaos w koło sieje.

Zielono mi,
Wesoło, radośnie.
Czsem przy wietrze
W pas się kłaniam wiośnie.

Wiecznie nieruchomy,
Odliczam w ciszy lata,
Do życia lepszego,
Do odnowienia świata.

Słońce mnie oślepia,
Wiatr przygnał chmury,
A ja myślę ciągle
Patrząc na was z góry.

Symbol życia,
Symbol ofiarności.
Dobra ze złem walka.
Jam symbolem płodności.

Z nogami w ziemi.
Zdrewniałym tułowiem.
Głową bujam w chmurach.
Życie mym nałogiem.

Choć żaden ze mnie człowiek,
Serce moje bije.
W drewnianej piersi się tłucze.
Jestem, dlatego żyję...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Corleone 11
      * * * (6)

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      Łukaszu, dzięki za wizytę i za uznanie. Serdeczne pozdrowienia. 
    • Corleone 11
      Wielkie przygody małej figurki Sindbada żeglarza

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      @Kamil Olszówka    A czy nie jest tak, że Twoja twórczość zasługuje na pochwały? Zwyczajnie i po prostu?     Pozdrawiam Cię serdecznie. 
    • Łucja Maksymilian
      04:22

      Przez Łucja Maksymilian · Opublikowano

      Żeby żyć szczęśliwie wystarczy być Tu i teraz W zdrowiu i w chorobie W śmierci i w życiu   Być - nie egzystować   Bo największą sztuką na scenie życia Jest taniec w deszczu Radość w codzienności I pokora w przemijaniu   Tylko tyle i aż tyle Niewiele jak na człowieka Wiele jak na człowieka
    • Łucja Maksymilian
      Rozmowa z Bogiem

      Przez Łucja Maksymilian · Opublikowano

      @Leszczym dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Kamil Olszówka
      Kiedyś z pełnym portfelem

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Kiedyś z portfelem pełnym, Wypchanym po brzegi banknotami, Wyłącznie o nominałach trzycyfrowych, Tak rozkosznie szeleszczącymi,   Na wielkiego miasta rozległy rynek, Wyjdę dumnie z podniesionym czołem, O każdy możliwy sklep zahaczę, Żadnemu napotkanemu nie przepuszczę…   I cały dzień wciąż bez opamiętania, Na prawo i lewo gotówką będę szastał, Spełnię wszelkie swoje najskrytsze marzenia, Przed najśmielszymi wydatkami się nie zawaham…   Wszystkie napotkane po drodze księgarnie, Z nowości wydawniczych bezzwłocznie ogołocę, Moją prywatną wcale nie małą biblioteczkę, O dwie trzecie w jeden dzień powiększę,   Wszelakich możliwych książek historycznych, Nakupię sobie ze trzy tuziny, Tyleż samo barwnych powieści, Pisarzy światowej sławy i tych mniej znanych,   W salonach prasowych wszystkie popularnonaukowe czasopisma, Wykupię natychmiast bez wahania, Całe ich sterty poupycham w segregatorach, By dostarczyły mi rozrywki na długie lata,   Do pierwszej napotkanej po drodze cukierni, Skieruję także ochoczo swe kroki, By niebawem i brzuszek napełnić, Najwyszukańszymi smakołykami,   Wszelkich strategicznych gier komputerowych, Nakupię sobie pełne reklamówki, Układając w domu jedne obok drugich, Zapełnię nimi wszystkie swoje półki,   Płyt z gatunku patriotycznego rocka, Kupię na dzień dobry chyba z dwadzieścia, Nie zapomnę o licznych na promocji filmach, Wybitnych reżyserów z całego świata…   I do największego w mieście sklepu z dewocjonaliami, Wejdę z pochyloną głową na znak pokory, Bogato ilustrowanych żywotów Świętych, Wykupię chyba wszystkie możliwe tomy,   Dzieła wielkiego papieża Polaka, Zakupię wszystkie w złoconych oprawach, A każde wcześniej tuląc do serca, Zapełnię nimi cały w pokoju regał…   Srebrne krążki z audiobookami, Jedne po drugich delikatnie włożę w czytnik, By dotykając mej wyobraźni, Przeniosły mnie w światy wykreowane piórem powieściopisarzy,   Na graniu w zawiłe strategie historyczne, Spędzać wciąż będę wieczory kolejne, Wytrwale zaliczając kolejne misje, Dopóki o północy nie zmorzy mnie sen,   Aż wreszcie wszystkimi tymi wrażeniami znużony, Utulę nocą głowę do poduszki, Odpływając nieśpiesznie w barwne swe sny, Śniąc o całodniowych zakupach kolejnych…   Lecz  jeszcze nie dziś... jeszcze nie dziś...   Na razie pozostaje mi tylko pomarzyć...

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...