Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

to nie haiku, nawiązujesz ciągle do religii, a haiku nie ma z nią nic wspólnego To uzurpacja. Robisz komuś na złość? Haiku zajmuje się przyrodą. Dla wierzących przyroda to też Bóg. Przemyśl to. Wycenianie tego nie ma tu sensu. Albo masz antytalent albo udowodnij, że potrafisz. Jeśli to pierwsze, to pisz w innych rubrykach, tam, gdzie nikt tego nie przeczyta. Pisz tam, o czym chcesz. Tutaj zniechęcasz do siebie innych. Mnie też.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to haiku nie ma nic wspólnego z religią do cholery!
poprzednie zresztą też nie miało.
moje haiku nie musi zajmować się przyrodą
przyroda się skończyła.
pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • To zupełnie inna baśń. Królewicz przywraca królewnę do świata żywych, sam jest człowiekiem z krwi i kości, przekraczającym granicę snu i iluzji. Z Calineczką jest  odwrotnie - ona rezygnuje z życia z powodu wiecznego strachu przed nim, dlatego odchodzi w świat fantasmagorii. Urodziła się jako istota z innej rzeczywistości (nie przyszła na świat w bólu, krwi, cielesności narodzin), i tam powraca, bo żadne z ziemskich stworzeń nie było w stanie jej ożywić pocałunkiem, uczynić z niej kobiety.
    • @Naram-sin jak to w bajce:) pocałuje mnie Królewicz i ożyję:) Nie jestem zdolna do tego:)
    • Odcinek 19756 sezonu 7951 sagi o Calineczce. A właśnie sobie przypomniałem, że w cudownej krainie kwiatów Calineczce odebrano jej imię i nadano inne. Czyli całkowicie odarto ją z bogactwa doświadczeń i z mądrości, których nabyła podczas swojej inicjacyjnej podróży. Pozbawiona tożsamości, świadomości przeżytych wtajemniczeń, przemienia się w istotę eteryczną, ale czy umiejącą prawdziwie kochać, czy bawiącą się w miłość? Calineczka po prostu umiera w zakończeniu baśni.
    • gdy błyśniesz światłem ducha zanikną w mig pozory to światło jak odkurzacz pozory zbiera w wory   wysysa wszelkie kłamstwa i ściąga z ust  oszustwa obnaży zakłamania i wciągnie słowa puste   korupcje powyciąga z kieszeni przenajgłębszych i z twarzy uśmiech ściągnie gdy sztuczny i nieszczery   potrafi cię oczyścić zawrócić ze złej drogi więc pozwól jemu świecić pokazać to co dobre :))
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Zaskoczyłeś mnie dziś tą puentą. Północ jest jednocześnie perspektywą czasową, ale też miejscem, jako ultima thule i jako kierunek ucieczki - może przed życiem? Znakomicie pomyślane. Śmierć wymagająca odwagi, poszukująca nieznanego, przekraczająca ograniczenia doczesności, gotowa na mrok i ciemność - to wszystko można powiedzieć o poezji. Pisząc, może po trochu, w każdym wierszu, umieramy? (zostawiając siebie w słowach, podobnie jak pozująca do obrazu dziewczyna z opowiadania Portret owalny Poe'go, która umiera, stając się dziełem sztuki).
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...