Tak się zaczyna

[Zielony promyczek]

stokrotki pod deszczem schowane
bielą się cicho
zmoknięte uśmiechy poranka

wiatr kocha ich skromność
śpiewa wysoko
trawą biegnie spokój

żółtymi kroplami patrzą
w zasłony nieba
zimnoszaromokre

zaczyna się dzień
czekaniem słońca
mgieł rozpraszaniem

pierwszy lipcowy koncert

[pathe]

wymuszone to wszystko.
bez polotu.taki wyuczony w metafory wiersz.
pozdr

[marek dunat]

ciepło , lekko i delikatnie . subtelność lipcowego , leniwego poranka . budzi sie nowy dzień , budzi się nadzieja .
pozdrawiam .

[pathe]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

i idą spać zasady dotyczące interpunkcji

[marek dunat]

no troszeczkę poszły . ale - co chciałem powiedziałem . zrozumiałaś ? ;-)

[Pan_Fei]

Nie widzę tu Ciebie, a tylko kalki cudzych stylów i sformułowań (stokrotki/zasłony nieba), jakbyś pocięła gazetę i zręcznie ułożyła ją na nowo. Po co te wszystkie neologizmy? (zimnoszaromokre- jesuso!) spowalniają jedynie odbiór tekstu, tłamsząc delikatność poruszanego tematu.
Skłamałbym pisząc, że nie widzę w Tobie potencjału, jednak inspiracji radziłbym poszukać gdzie indziej, a nieba, stokrotek i wiosny (póki co!) unikać jak ognia.

Pozdrawiam Serdecznie (pisz, bo widać, że „coś” w Tobie siedzi)

Fei