pętla wyobraźni

[bajka-bajka]

pochyla się nade mna
jak dobry stróż, jak anioł
tuli do snu, pieści
i czule swym miękkim głosem
błękitne kołysanki nuci

łzami zaspokojone pragnienie
gaśnie bezszelestnie
gdy słodkim podmuchem
przymyka powieki
w sennej wizji zapomnienia

prawda, co trzepotem skrzydeł prysła
wspomnienia odsyła w nieznane
znacząc mniej wiecej tyle
co w rdzawym zródle cienie skąpane

jesieni chwila niepotrzebna
wypaloną iskrą żalu
rozluźnia pętlę
niezrozumiałych myśli

[Bartosz Wojciechowski]

Cóż bajko, chciałbym cię jakoś obronić przed krwawym toporem Mary,
ale niestety wypada mi się tylko zgodzić z jej uwagami, choć być może
niektóre są zbyt radykalne (same słowa nie dyskwalifikują, na minus
jest dopiero ich użycie w określonych zwrotach - nad tym musisz nadal
pracować, najlepiej - tak jak napisała moja przed-komentatorka - czytając
dobrą poezję). Tym niemniej temat jak najbardziej godny wiersza, poza tym
moim zdaniem jesteś w stałym progresie:) Pzdr!

[bajka-bajka]

Dziekuje Bartoszu.....za proby.....lece poczytac krwawa moze sie czegos naucze....pozdrawiam ;)
p.s.
mary.....nie jestem zlosliwa ;)