Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Monotonia II

SkAzAnA zA dUmĘ
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

SkAzAnA zA dUmĘ

SkAzAnA zA dUmĘ

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Budzę się codziennie
Jednolicie nudzę się
Rozstrzygam walki symetryczne
I mam tylko prawo:

Myśleć zapominając
Podczas czy ciągle
Mi mało
Czasu i rozmów
Początków i końców

Odejść pozostając
Mimo, że stale mi brak
Dni, godzin i lat

Podnosić się ze świadomością
Białą gorączką, wiedząc, że
Upaść trzeba będzie
Jeszcze nie raz

I iść ze spuszczoną głową
Mam prawo, inni nie mogą
To raczej przywilej
Choć sensu w tym brak

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • aniat.
      Za zakrętem

      Przez aniat. · Opublikowano

      @Adler …ale trochę optymizmu się w nim tli.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dariusz Sokołowski
      Obecność

      Przez Dariusz Sokołowski · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Dziękuję za odwiedziny.
    • Adler
      Za zakrętem

      Przez Adler · Opublikowano

      @aniat.   Smutny ten Twój wiersz, wyłączyć czas i wsiąść w pociąg bez bagażu  w drogę do odzyskania siebie. Fajnie, że widzisz drogę którą daje nadzieję, na nowe.        
    • Berenika97
      Od końca

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarc Dziękuję za tak wnikliwą lekturę. Zależało mi na dotknięciu trudnych doświadczeń bez sentymentalizmu. Twoje słowa o "minimalizmie z psychologią" trafiają w sedno. Dziękuję. @Migrena Dziękuję za tak szczere wzruszenie i za to, że wyłowiłeś te konkretne obrazy – "sny wędrowały boso" rzeczywiście pisały się same, jakby musiały zaistnieć właśnie w takiej formie. To niesamowite, że puenta o uczeniu się "od końca" tak do Ciebie trafiła – chciałam, żeby zamknęła wiersz i jednocześnie otworzyła przestrzeń do refleksji. Twój komentarz bardzo mnie ucieszył. Dziękuję z całego serca. @Marek.zak1 Dziękuję że dostrzegłeś nie tylko sam ból deficytu emocjonalnego, ale także jego konsekwencje w dorosłym życiu – tę podatność na manipulację. Rzeczywiście, te doświadczenia z dzieciństwa rzutują na całe życie. Dziękuję za te refleksje i za ciepłe pozdrowienia. Serdecznie odwzajemniam. @lena2_ Dziękuję Ci serdecznie! Masz rację – ta myśl jest bolesna, ale ważna. Pisząc ten wiersz, myślałam o realnej osobie. Przesyłam ciepłe pozdrowienia :) @KOBIETA Dziękuję Ci z całego serca! "Dom bez snów" – tak, to właśnie chciałam uchwycić. Twoje słowa bardzo mnie wzruszyły. Dziękuję za tak ciepły odbiór. @Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję! Czasami możemy okazać wsparcie słowem, gestem, dobrą radą. Pozdrawiam.:) @Nata_KrukBardzo dziękuję! Dzieci wiele, ale też dorosłych, którzy powielają ten model wychowawczy, który był ich udziałam. Pozdrawiam.  @Whisper of loves rainBardzo dziękuję!  Dziękuję za te refleksje.  To właśnie chciałam dotknąć – jak deficyt bliskości wpływa na całe nasze życie, nawet na zdolność do marzeń. Pozdrawiam serdecznie. @iwonaromaBardzo dziękuję! To dla mnie najważniejsze – gdy wiersz dotrze prosto do serca. Pozdrawiam. 
    • EsKalisia
      bliskie spotkania trzeciego stopnia

      Przez EsKalisia · Opublikowano

      @bazyl_prost przeżyłam coś podobnego... Tylko bez zielonego awokado. Mimo tego było miło, głowa pełna zielonego z pestka.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...