Wspomnienie

[Maria Kosaciec]

Wciąż tętniące źródło nadziei
Słodki ocean marzeń
Bezcenny skarb ukryty pod wysokim sklepieniem katedry pamięci
Na własność
Tylko dla mnie
Znów kroczę tą samą rajską drogą
Taniec pośród pachnących łąk
Uśmiech lazurowego nieba
Otulona barwnymi skrzydłami motyla
Błogi wir zatracenia
Wszystko tak jasne prawdziwe

Nie chcę

Barwny cień minionych radości
Niepowtarzalnych
Zgrzyt płonących smutków
Klatka po klatce
Było minęło

Powraca

Pożółkłe karty leciwej księgi
Treść żywa trwająca
Rycina na skale przeszłości
Na zawsze
Zatracenie w odurzających sidłach radości
Drżenie stęsknionego serca
Łzy wzruszenia

Żal

Podłość rzeczywistości miażdżąca spragnione serce
Zakrzywiony szpon
Przeszłości
Skrwawione ostrze czasu
Rozpaczliwe stulone dłonie
Próbuję zatrzymać echo zeszłych dni
Wyciekające powoli poprzez drżące palce
Palącym strumieniem
Przemijania
Znów karmię się czymś czego już nie ma

Było minęło
Nie wróci

Na zawsze