Odchodzisz

[Maria Kosaciec]

Towarzyszę Ci w Twej ostatniej drodze
Słyszę skowyt nieba zranionego krwawym ostrzem błyskawicy
Krystalicznie szkarłatna krew
Niewysłuchana skarga serca
Do nieugiętej bezwzględności losu

Spoglądam w ciemną otchłań
Twego ostatniego domu
Już na zawsze

Wciąż czuję
Ostatni dotyk Twej umierającej dłoni
Rozpaczliwie staram się zatrzymać
Uciekające z niej ciepło życia
Ostatnie uderzenie serca
Hymn dzwonu w opuszczonej katedrze
Przytulam do drżących ust Twe ręce
Jakże strudzone zmęczone
Tak zimne tak nierealne
Dziękuję Ci mamo za wszystko
Za Twe nieprzespane noce
Za poświęcenie
Za życie
Za to że byłaś przy mnie bez względu na wszystko
Dbałaś o mnie bardziej niż o siebie
Dlaczego teraz mnie opuszczasz
Zostawiasz samą w tym bezwzględnym świecie
Żar palących łez serca
Ostatni blask życia w Twoich gasnących oczach
Które już nigdy się nie otworzą
Już nie usłyszę Twego ciepłego głosu
Już nie przytulisz mnie do swej wrażliwej piersi
Odchodzisz
Na drugą stronę chwiejnego życiowego mostu
Gdzie wreszcie odpoczniesz
Tracę swoje największe szczęście
Serce krwawi sprawiedliwą krwią
Wiem jednak że mnie nie opuszczasz
Nie na zawsze
Wciąż czuję Twą obecność
Wciąż doświadczam niewyczerpalnego źródła Twej troski
Dźwigam się ciężko z wiecznego upadku
Pełna wiary ufności
Kiedyś się spotkamy
Już niedługo
Na zawsze