Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Przyjemny drobiazg.
    • @Naram-sin Dziękuję za to dopowiedzenie – rzeczywiście, między emocją a formą jest przepaść, którą nie zawsze da się od razu przeskoczyć. Bardzo trafne rozróżnienie między brakiem sensu a brakiem poetyckości – czasem mylnie się je ze sobą utożsamia. I tak, podoba mi się to porównanie z podwórkiem i oceanem. Każde loty mają swój początek na ziemi :)
    • Nie jest to bardzo źle napisane. Rymy mogłyby być lepsze, ale ujdą, jest rytmicznie, lekko,  nawet bym powiedział, że z poczuciem humoru. Nie mam pojęcia, co oznacza słowo 'rozmyca' - neologizm jakiś? Wiersz domaga się jedynie mocniejsze puenty, bo kończy się dość nijako.
    • Poetycki przyczynek do dyskusji nad tym, co na człowieka bardziej wpływa - geny, czy środowisko. Biologicznie mamy wdrukowane w siebie określone cechy, ale socjalizacja na pewno robi swoje, choć ważne, aby nie ograniczała potencjału młodego człowieka i nie kształtowała go niezgodnie z jego predyspozycjami. W tzw. wychowaniu chodzi o to, aby wyposażyć dziecko w podstawowe narzędzia, dzięki którym będzie samodzielnie radziło sobie w różnych sytuacjach życiowych, tj. na tych ścieżkach z wiersza.
    • @Deonix_ Witaj :) O tej porze już nie myślę chyba. Przeczytałam kilka razy – i dalej nie wiem, czy bardziej mnie porusza, czy niepokoi. Ten wiersz działa trochę jak lustro, w którym nie chce się za długo patrzeć, ale trudno oderwać wzrok. Komentarz wyżej pokazuje dużo warstw, których sama pewnie bym nie odkryła. Ale jedno wiem na pewno – ten tekst zostaje w głowie. I może właśnie to jest jego największa siła. Dla mnie to jak zbyt duże jabłko – nie da się ugryźć na raz, trzeba powoli obracać i szukać tej jednej strony, która pozwoli wejść do środka. I może właśnie o to chodzi Serdeczności :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...