Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wołam ciebie przez rozdźwięk
chaotycznych ruchów cząsteczek

a ty
suchowiejem falujesz śpiące
trawy układasz wyobraźnią

bryzą morską trącasz grzbiet
rozpraszając na tęczowe kropelki

monsunami letnimi urodzaje
przynosisz ciepłem i wilgocią

mój wietrze wietrzyku

Opublikowano

z morza ja tylko bursztyny, czesem też ten wiatr co zatyka,
reszta zbyt płaska dla mnie - ja jestem niewolnicą gór:) (izaura:))))

ale powiem ci, że ładny ten wietrzyk u ciebie:) te kropelki i twoje nawoływania:)))
pozdrawiam
e wuśka;)

Opublikowano

Tytuł można czytać: chan ekko ;)
co jest bliskie prawdy wiersza: onże wiatr, monsun czy inny władca ciepłej Azji, może nawet chan?, a wszystko to w sosie ekologicznym: czysta wyobraźnia w tęczowych kropelkach ;D
Proponuję kilka fastryg.
Jak niżej (z góry sorry za nożyce - jeśli zaboli, proszę kopnąć ;)
[bardzo bym chciał wyciąć "cząsteczki', ale mnie wstrzymuje coś]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Z tym, że proszę pamiętać o konotacjach wyrazu "falujesz" (wg dr Freuda ;)
dyg
b

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka Użyłem "awersji na kluski" bo język pozwala na takie przesunięcia przyimka, gdy chcemy podkreślić reakcję na bodziec.   a co do reszty.    CZŁOWIEK pozostaje płomienny, a Migrena nie ulega drobnym złośliwościom.   przyszłaś się tutaj ogrzać, prawda ?   to teraz idź do baru mlecznego na kluski i nie truj dupy.            
    • @KOBIETA w morzu moczę tylko nogi:)
    • „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...