Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Z makówek sypią ziarnka słów
a potem żywe serca kroją
z salwami pękających snów
szydercze śmiechy się splatają

Tarzają się w romansów bieli
czerwienią znacząc uniesienia
nim im niedbały skurcz znudzenia
afektów papki nie przemieli

Naiwnie wierzą w swoje blaski
pudrują twarze czernią oczy
za garść podziwu za oklaski
z uśmiechem każda w ogień skoczy

Niech ugniatają wasze wdzięki
tabuny niewolników chuci
niejeden potem w mrok się rzuci
padając trupem z własnej ręki

Ustaną wnet zalotów pieśni
z wina młodości ocet zdrad
i nikt nie narwie wam czereśni
zostanie badyl uschły kwiat

Opublikowano

Panie oyey, gdy wiersz ma coś w sobie, to nawet owe "częstochowskie" rymy nie rażą, a wręcz go zdobią. Jak już wiele razy mówiłem, żeby zrozumieć wiersz, trzeba się w niego najpierw wczuć.
Ja też jak piszę wiersze, to panuję tylko nad dłonią i kontroluję jej pisanie, lecz wiersze układają się same w głowie. Ja jedynie mogę "spróbować" je poukładać w logiczne zdania.

Ten wiersz podoba mnie się, bo czytając go, czuję, że to nie teoria, zasada, czy fakt go budował, lecz myśl autora.
Mi najczęściej nie udaje się dokończyć moich wierszy, bo myśl znika i zanic w świecie już go nie dokończę.
Tutaj jest piękna, zakończona myśl autora, i chwała mu za to, że zdążył ją zapisać, zanim znikła!

Szczęśliwego Nowego Roku!

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Chyba powinieneś częściej czytać własne wiersze.
Gdybyś się im lepiej przyjrzał, inaczej byś patrzył na cudze teksty.

A może już dogłęgnie zaznajomiłeś się ze swoją twórczością i przemawiają przez Ciebie kompleksy ?

Zaznaczę na koniec, że nadal będę się starał pisać wiersze rymowane i rytmiczne. A kiedy znajdę chwilkę czasu, skrobnę kilka paszkwili na temat Pana twórczości. Postaram sie oczywiście by były one utrzymane w tonie Pańskich tekstów. Oczywiście niczego nie obiecuję.

Pozdrawiam wszystkich

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @MigrenaCzytając większość Twoich wierszy o miłości i namiętności, mam wrażenie, jakbym cały czas czytała jeden i ten sam.   Z tego wyłuskałam sobie ostatnie trzy wersy.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Bo one mówią coś nowego i są bardzo intrygujące, otwierają szerokie pole do interpretacji i choć, podobnie jak cały wiersz, zapewne są obliczone na wywołanie mocnego efektu, tym razem wyłamują się z narzuconej im funkcji i prowadzą do ciekawych rozważań. Cielesna, zmysłowa miłość zazwyczaj jest stawiana w opozycji do sfery duchowej. No właśnie, dlaczego? Bóg, tworząc nas na swój obraz i podobieństwo i dając nam świat przeżyć seksualnych, musiał jednoznacznie wskazać, że jest to jeden z Jego pierwiastków, zaszczepionych w człowieku. I ludzie są w stanie zbliżyć się do Boga, ale być może Bóg, aby w pełni odczuć ten stan, z taką samą głębią i mocą jak kochający się namiętnie ludzie, musiałby sam narzucić jakieś ograniczenia na własną Wszechmoc, Wszechwiedzę, Wszechobecność... Raz to zrobił, ale w innym celu. Nie dla siebie samego.  
    • Alu… Nie wszystko, co piękne, musi trwać. Niektórzy przychodzą tylko po to, by zapalić w nas światło, które potem niesiemy sami.   Nie bój się tego. To, co w Tobie płonie - nie jest zależne od nikogo.   Nie musisz czekać na list. Już go masz - w sobie.   Bo odpowiedź na Twoje słowa zawsze przychodzi, czasem w ciszy, czasem w cieniu kogoś, kto przeczytał je w nocy.   31.10.2025
    • @Annna2 Aniu. tym wierszem mnie zaskoczyłaś :)   czytając zobaczyłem Cię znów młodą, studentkę, dziewczynę.   tak jak kilka tygodni temu pytałem Cię czy studiowałaś na ASP.   bo tak mi do Ciebie przylgnął pewien obraz.   była tam dziewczyna, trochę niezwykła bo mądrzejsza i poważniejsza od nas.   ładna. warkocz czarnych włosów, zniewalający uśmiech, piękna kobiecość.   i kiedy tutaj przyszedłem, zacząłem czytać Twoje wiersze.   i tak mi się od razu skojarzyło.   miała na imię Anka.   takie moje refleksje ......     bo Twój wiersz pulsuje wieczną tęsknotą, gorzkim kontrastem i nieśmiertelnością nadziei.     zawsze piszesz świetnie. ale ten dzisiejszy wiersz......skubaniec mnie przeniknął !!!!!      
    • @Alicja_Wysocka @violetta @Annna2 @Berenika97 Dziękuję.
    • @Berenika97 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Poznajemy siebie w różny sposób wg mnie, ale ważne by się obserwować, wyciągać wnioski, nie zwalać winy i odpowiedzialności na innych, nie wkręcać w cudze (emocje). Pozdrawiam ciepło, zmykam na rower. bb
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...