Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

What can you tell me about love
it’s a gift sent far from the above
some say you are blessed for life
for me it’s still an edge of a knife….

it can pierce your soul very deep
like a dangerous mountain steep
you can fall to non ending misery
feel the taste of bitter treachery….

void that was left by her departure
can turn in to a depressive rapture
causing your brain to go insane
poisoning you like a toxic bane….

but still the madness in your heart
it tears your consciousness apart
leaving your good emotions to die
and giving life to a liberating cry….

hungrily devours your dying mind
making happy while being blind
constantly cuts you of from reality
bringing you to a verge of fatality….

you could fight her for your rights
but nobody will hear these shouts
try to kill her ghost inside of you
that’s what she wants you to do….

loves cruel damnation onto defeat
makes your life vengeance sweet
when you triumph over the destiny
you defeat the worst mortal enemy….

so why do I play this vile symphony
when I’m immune to unusual agony
I need a painfully unstable condition
because it’s my weak life definition….

reading awkward theories of sanity
realize that I want this mind remedy
inevitable as it may seem for you all
to love is my most important goal….

Opublikowano

Podoba mi się. Czułam się trochę, jakbym czytała tekst Depeche Mode :)
W sumie to nie leży mi tylko 6 "zwrotka" - tak, jakbyś od emocji i opisywania stanu uczuć przeszedł do opisywania działań - walka, strzały.
No i jeszcze ostatnie słowo "goal" :/ Czy to wpływ Mistrzostw Świata? :)
Jeśli miałeś na myśli "cel", a nie "gol", to może lepiej byłoby użyć innego słowa? To mi zdecydowanie nie pasuje ...

P.S. Rzuć okiem na regulamin. Zdaje się, ze jest tam coś o języku publikacji ...

Pozdrawiam :)

Opublikowano

"What can you tell me about love" po pierwszym wersie już radzę przekierować się do Blake'a, też tragic love, a w 3 strofkach... Polecam "Love's secret".
a co do języka publikacji, to chyba jesteśmy na stronie poezja.org, a nie poetry.com
pzdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...