Dla najpiękniejszej istocie jaką spotkałem

[Smetny Szaraczek]

Zastanawiałem się jaka jest Paulina
Moze miła? Jak miła dla języka jest malina
Gdy zza rogu czubek Jej bucika widać
Mokry od łez policzek zaczyna się uśmiechać
Można by powiedzieć iż jest jak gwiazdka z nieba
Lecz nie jest to na równi wyjątkowe z Jej osobą
Wytrwać bez Niej to jak spędzic rok bez chleba
Zachwyca swą zachwycającą glową
Na niej portret ideału wymalowany
Tak śliczny tak dobry skazą nieskalany
Na płótnie mojej psychiki w dzień i noc utrwalany
Gdy słona kropla tańczy na rzęsie Jej
Ja się topię w oceanie opadając na dno
Wietrze wiej deszczu lej jeszcze bardziej chciałbym być przy Niej
Patrząc w okno czoła stawiam tęsknoty wrotom
Ale zaraz się rozpromieni
Nie Ona w słońcu lecz słońce w Niej się mieni
Moze było napisane gdzieś że anioł w ludzkie ciało się wcieli?
A czy ludzkie ciało doskonałe być może?
Bogini ideału i wszystkiego co najlepsze może?
Twe skrzydełka rozpięte tyle ciepła radosci dają
Tę czarną lampkę gaszą i zakrywają
Słoneczku świecić pozwalają
Teraz dróżkę znalazłem ktorą kroczyć do końca będę
Po drodze moją Stokrotkę dokładnie obejżę
Do środka wejżę powącham
Gdy mi z rąk wypadnie szlocham
Lecz Ją podniosę przytulę i przeproszę...