Bieluń dziędzierzawa /villanella/

[Joanna_Soroka]

Gdy się dzwonki na wietrze kołyszą
na łodydze omszałej i liście
tylko szumią, chcą bawić się z ciszą.

Tak naprawdę datury nie słyszą
ci miastowi, bo gdzież ona w mieście,
gdy jej dzwonki się z wiatrem kołyszą.

A niejeden by mógł pewnie przysiąc,
że czaruje gdy zjeść ją choć w cieście.
Oj zaszumi, pobawi się ciszą.

Taki czar świadomości jest niszą,
tylko złudną pokusą, więc strzeż się.
Dzwonią dzwonki, zbyt mocno kołyszą.

I w gazetach też o tym napiszą,
gdy bieluniem posilą się goście.
Dziędzierzawa co wieczną jest ciszą.

Więc już sza, niechaj nas nie usłyszą.
Piękny kwiat to jest przecież, w to wierzcie.
Białe dzwonki się z wiatrem kołyszą,
tylko szumią i bawią się z ciszą.

[Joanna_Soroka]

Dlaczego źle, że powtórzone, czy, że inaczej jakoś powinno być ?

[Joanna_Soroka]

A jaki byłby lepszy? Ten wers musi tu być, można zmienić tylko początek zdania.

[jacek_sojan]

na kolanach, w zachwycie;
bieluń co prawda trucizna i narkotyk, ale i lekarstwo dla astmatyków i alergików;
a wiersz dla smakoszy!
brawo! J.S

[Joanna_Soroka]

Bardzo dziękuję J.S. :)
Nawiasem mówiąc takie same inicjały mamy :)

Myślę nad tym miastem, które Dziewuszce nie bardzo się podobało. Zamysł był taki, że datury i w miastach próbowano hodować w doniczkach na balkonie, ale nie udawały się zazwyczaj. Poza tym jest jeszcze gra słów datura-natura, też w mieście mniej widoczna.
Dlatego zostawię tak jak jest, bo to miasto w wierszu ma swój cel. Tam także prędzej odkryto drugą naturę datury, tę mniej sympatyczną i leczniczą.

[jacek_sojan]

i tak trzymać! :) J.S
wygląda na to,że niezły zielnik poetycki powstanie, cały tomik! jeno z dzie wuszką trzeba się umówić - tak we 3 osoby, a może jeszcze ktoś dojdzie? i podzielimy zadania, co kogo interesuje, i jakie ziółko chce mieć na tapecie /na warsztacie!/; u mnie jest już "Atropa belladonna", u dzie wuszki "Mniszek", no - zbiera się, a jak się uzbiera może przy pomocy boskiej i ludzkiej wydamy
poetycki Zielnik /!/; pozdrawiam! J.S

[Joanna_Soroka]

Może to dobry pomysł z takim zielnikem
idę poczytać belladonnę :)

[Joanna_Soroka]

Myślę że tych odmian jest dużo. Wszystkie mają ozdobne kwiaty. Różnią się wielkością, kolorem, liśćmi. Można sobie obejrzeć w ogrodzie botanicznym.
Ten mój miał 20-30 kielichy, białe z różowawym środkiem. Młode kwiaty były białe, potem coraz bardziej różowe. Cudo zupełnie nieodporne na zimno. Zmarzł podczas wczesnych przymrozków i drugi raz, ze względu na tę jego złą sławę, już go nie posadziłam. Może to był ten indiański.

[Ona_Kot]

mrrrr

pozdrawiam

ps. za duża spacja w ostatnim wersie ostatniej strofy po "i" (poza tym zabawa z ciszą jakoś do mnie nie przemawia - ale cały tekst bardzo na tak)

[Joanna_Soroka]

Już poprawiłam, dzięki :)
Zabawa z ciszą - chociaż dzwonki się kołyszą jakby dzwoniły, to przecież ich nie słychać i tylko liście szumią na wietrze. W całym wierszu ten szum słychać przy czytaniu, bo tego sz, sz, sz jest dużo :)))
Pozdrawiam i dziekuję.

[Joanna_Soroka]

Aż tak bardzo się nie zagłębiałam w znajomość gatunku, a i sam bieluń bardziej mnie obchodził jako ozdobna roślina. O ile pamiętam to źle się skończyły przygody z bieluniem opisane w gazetach (to już zdarzenie autentyczne) więc pewnie te osoby były też niedoinformowane.
Pozdrawiam serdecznie.
P.s.
Złośliwośc ???- nigdy w życiu nikogo o złośliwość nie podejrzewam, jeśli ma ochotę się wpisać pod moim wierszykiem :))))

[Bartosz Wojciechowski]

Pamiętam jeszcze magnolie, wówczas byłem jeszcze mieszany,
ale teraz już zdecydowanie na "tak"; widać musiałem dojrzeć:)
Niestety sam nie dysponuję chyba żadnym pożądnym wierszem o kwiatach,
ale projektowi "Zielnika poetyckiego" gorąco kibicuję! Pzdr! :)

[Beenie M]

Oj, piękny to kwiat, piękny i o dziwo miastowi też go znają. Choć może trudno w to uwierzyć, na balkonie wieżowca na naszym osiedlu, wielkich rozmiarów datura cieszyła oczy jej hodowcę, a przy okazji sąsiadów i przechodniów. Była zjawiskowo piękna i ciekawa jestem czy zobaczymy ją również w tym roku.
Wiersz równie ładny, jak kwiat, o którym piszesz.

Projekt „Zielnika poetyckiego” popieram i ja - może być ciekawie.
Pozdrawiam serdecznie

[zak stanisława]

ja ją znam jako trąby anielskie, ale moje widocznie nie chciały dla mnie zatrąbić, bo przenawozowałam i odpadły wszystkie pąki, -trąba -ale ze mnie,
pozdrawiam autorkę pięknego wiersza o pięknych kwiatach ES

[Joanna_Soroka]

Bartosz Wojciechowski
Dziękuję, miło, że się podoba.
Przyznam się że myślałam o takim cyklu, ale villanelli , bo taki rodzaj wiersza mi się podoba i pewnie jeszcze trochę ich napiszę. Pomysł aby powstał cykl kwiatowy, nawet ciekawy, czas pokaże jak się rozwinie.

Beenie M
Gdy jeszcze hodowałam swoją daturę, robiłam sadzonki, które bardzo łatwo się ukorzeniają. Rosły te kwiaty u znajomych na balkonach, ale albo nie kwitły, albo gubiły liście. Może źle się nimi opiekowali. Mój też nie był specjalnie dopieszczany. Rósł na ganku domku na działce i czekał tydzień na nasze sobotnio-niedzielne wizyty. Widocznie z tej radości, że nas widzi tak pięknie zakwitał :))))

zak stanisława
Aż się dziwię z tym przenawożeniem, bo to żarłoczna roślina. Moja rosła prędko i miała ok 1,70 m. nie licząc doniczki. Podlewałam ją jakimś nawozem w płynie. Dużo wody, dużo nawozów. Gdy zostawała sama, miała specjalne poidełko. A nazwa trąba anielska bardzo fajna :))

[M._Krzywak]

A ja tak na koniec też dodam swoje skromne uznanie :)
Pozdrawiam.

[Joanna_Soroka]

Bardzo dziękuję i jest mi ogromnie miło to czytać.
Aż się zastanawiam czy nie polecieć pod wiersz i nie posłodzić jakoś tego swojego głupawego komentarza :))). Trochę prawdy w nim było, ale mogłam się skupić bardziej na wierszu, a nie czepiać rymów i rytmu.
Villanelle mnie wciągnęły niebezpiecznie, aż się boję, że już w tych kwiatkach zostanę na zawsze :)))) Ale na razie za bardzo mi się podobają abym chciała uciekać.
Pozdrawiam serdecznie.