Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

staraDrewnianaBlacha ziewnęła przeciągle i wygięła łuczyście jak żagiel santa marii ku szalonej radości wygłodniałej załogi.
- O czym że ta rozmowa? Po prostu zgniję tutaj, pośród TrawOgrodu, targana wyrzutami sumienia jak wiatrem. Po prostu nie spojrzę już w przyszłość… Z mojej perspektywy dane mi jest oglądać tylko niebo. Gdybym chociaż mogła raz zatonąć w błękicie… Za późno…
- Nie narzekaj – mnie też nie da się spalić – KupaGruzu rzekła i Cegieł. Zawsze mówili razem. Byli bowiem nierozłączni w wiedzy o tym, jak długa przed nimi jeszcze błąkanina po ostępach LudzkiegoŚwiata. Tak samo jak staraDrewnianaBlacha pragnęli spłonąć w kilka chwil i w DzikimTańcuDeszczu stopić się z niebem.

Oczy Jej Puszystości perliły się na Ogród przez wybitą szybę. Wiedziała, że niektórzy płoną szybciej, wcale tego nie chcąc.

  • Odpowiedzi 40
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

zasadnicza różnica między powtórzeniami w opisach i wypowiedziach misiu. to powtórzenie jest jak najbardziej uzasadnione. pokazuje rezygnację i zgodę na po prostu.
natomiast powtórzenie typu wyciągłęm rękę z kieszeni. moja ręka pomierzwiła jej włosy. - to dla mnie makabra.
jak zwykle pozdrawiam fanów i przypominam, że nieuzasadnione słowa krytyki oraz prośby o zmianę stylu jak wiatr cichy za oknem listowie gdzieś targają jedynie.

Opublikowano

niesamowity świat, niesamowity, metaforyczny wydźwięk, wspaniałe postacie, problematyka utworu z najwyższej pólki, metafizyka, człowiek, "Misie" kipi od uczuć i emocji...perfekcyjna dramaturgia , fantastyczne poczucie humoru, które odbija się na czytelniku ( ja śmiałem, się przez cały czas, czytając na głos )

Zakochałem się w następujących zdaniach:

Byli bowiem nierozłączni w wiedzy o tym, jak długa przed nimi jeszcze błąkanina po ostępach LudzkiegoŚwiata , albo to:

gdybym chociaż mogła raz zatonąć w błękicie… Za późno…
- Nie narzekaj – mnie też nie da się spalić – KupaGruzu rzekła i Cegieł. - ahahahahahahahahah

Tak samo jak staraDrewnianaBlacha pragnęli spłonąć w kilka chwil - mmmmmmmmniam, dla ciebie spalam się!


Oczy Jej Puszystości perliły się na Ogród przez wybitą szybę. Wiedziała, że niektórzy płoną szybciej, wcale tego nie chcąc. - zawiesił autor siekierę nad wygłodniałym absurdu czytelnikiem...

właściwie powinienem wkleic tu całość, włącznie z pierwszą częścią, bo obie ni jak, nie mają się do siebie...


Piękna surrealistyczna, baśń, jak to już ktoś powiedział z twoich fanów, pokornie chylę głowę, i mam nadzieję, że twój komentarz jeszcze nie raz zagości pod którymś z moich opowiadań.
Masz rację nikt ci nie zabroni pisac, jak to ująłeś? wklejać w usta bohaterów to co chesz, nikt ci też nie broni pisać z sensem.
Niezłe

Pozdrafiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




i tu jest zasadnicza różnica, że ja analizuje to co ludzie piszą, a ty jak brak ci argumentów to próbujesz atakować osobę i robisz to nieudolnie, bo ani nie miałem cisnienia pisząc ten komentarz ani mnie nie uraziłeś flakiem i fotelem, bo gówno o mnie wiesz.

Musisz, być w rzeczywistości zabawnym dzieciaczkiem...
Opublikowano

nie wiem za bardzo o co ci hodzi piotrus. po co sie tak unosisz. nie bardzo cie rozumiem, prawdopodobnie jedzie od ciebie starym grzybem i dlatego wieszasz sie na mlodosci.. czy ja sie czepiam twoich utworow w sposob jakis wysublimowany? mowie ci po prostu ze kierownica ci sie powtarza, a nawet tego nie widzisz. prawda jest taka, ze takie linijki jak piszesz, pisze pol swiata i wysyla do holiłudu, a tam robią najhujowsze filmy na swiecie. ja nie wiem co to miauo byc - ten twoj komentarz - to był atak udolny? pewnie sie nad tym nie spociłeś, ale po raz kolejny powiadam ci: nie zgrywaj sie. trzeba było za młodu z ridlem po kablach pizgać, a nie teraz płaczesz nad ideałami.
jasne ze gówno tobie wiem, ale wiem ze taki pan w długich, tłustych włosach i niebieskiej koszuli flanelowej nadziewał w toruniu koraliki.
i jak już se kupisz harleya niech ci wiatr rozwiewa włosy.

twój styl jest oklepany jak stara miska emaliowana, moj nie - taka prawda.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




1) o nic mi nie chodzi...śmieje się z twoich grafomańskich zdań

2) nie unoszę się, jestem rozbawiony,

3) nie wieszam się na młodości, bo sam jestem młody

4) ona ma się tam powtarzać,

5) czytam sporo współczesnej literatury i jakoś nie doszukuje się podobnego pisania, więc o chuj ci chodzi dzieciaku?

5) w holiłudzie najgorsze filmy na świecie? to kto tu jest kurwa ignorantem?

6) nie mogłem z ridlem po kablach pizgać, bo to nie to pokolenie, rozumiesz? Nie mam ideałów , idealizm objawia się czymś zupełnie innym...

7) nie marzę o harley'u, nie mam dlugich włosów, nie nosze flanelowych koszul,

8) mój styl jest oklepany? może i tak, ale konto w banku je weryfikuje a ty narazie piszesz kilka grafomańskich linijek z dupy wyssasynych i to nazywasz swoją orginalnością...


miłego dnia...MaluśkiJakPalecUnogi człowieczku...za późno, nie każdy może się spalić, by w kilka chwil stopić się z niebem
Opublikowano

Zamiast się obrzucać błotem, wyzywać się nawzajem proponuję wam
POJEDYNEK - FREESTYLE, WYZWANIE PROZY. Wybierzemy jurora, a on wam wymysli temat na opowiadanie. Po ukazaniu się tematu (na forum dyskusyjnym prozy) będziecie mieli 48h na napisanie tekstu (max. 1 strona A4 Worda) i umieszczenie go w wątku Pojedynku na tymże forum dyskusyjnym. Każdy kto przeczyta da ocenę 1 lub 0 i zliczymy głosy i zobaczymy kto lepszy.
Taka cywilizowana rywalizacja.
Ja rzuciłem wyzwanie towarzyszowi adamowi sangrealowi - przyjął. Chyba nie będziecie gorsi? Nie pękacie?
powodzenia

pierwszy pojedynek - tu
http://www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?pid=282083

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




hahaahha, fajny pomysł, zawołaj kilku kolesi niech klikną, załóż sobie z dziesięć kont i ników i bedzie dobrze, pisanie to nie wyścigi, od tego są konkursy literackie . ale żeby nie było, że tchórzę, to dla zabawy chętnie spróbuję...tylko kiedy ?

p.s Ta jedna strona ograniczenia, to ukłon w stronę kolegi? kilka linijek i już mam tekst tak?

aha i temat niech wybierze ktoś normalny, ktoś kto pisze - proponuje Leszka.. bo przeglądając ten pierwszy pojedynek, zagotowało mi się w głowie, gdy zobaczyłem, czym dla was jest temat utworu, chce zachować normalność prozatorską
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Odpowiem krótko i treściwie
1. Tematu nie wybierałem - pretensje (ewentualnie kierować do innych). Jest absurdalny - monty pythonowski wręcz, ale zapewniam, że i z niego da się zrobić tekst, o czym sie przekonasz.
2. Ja nie mam kilku kont, ale skoro podejrzewasz o to swojego "rywala" - to możemy wybrać obiektywne jury (np. 9 osób, które mają na koncie minimum 10 tekstów prozatorskich). Co to jest ta normalność prozatorska?
3. Nie musze być wcale waszym jurorem - zwisa mi to. Weźcie Leszka Dentmana, jeśli wolicie albo osobę trzecią (bo ulinda monteso ? zaproponował mnie a Ty Leszka, więc wybranie kogoś innego wydaje się fair.) "Ktoś normalny"? to mnie wkurwiło. Jestem psychol, ale tak mogą do mnie mówić znajomi, a nie ktoś kto mnie nie zna. Na jakiej podstawie wnosisz, w ogóle co chcesz wskórać takim wpisem?
4. Zatem wszystko jasne, możecie zaczynać...
5. Dłogość tekstu i czas na jego napisanie możecie ustalić między soba lub z sędzią, którego wybierzecie [na forum dyskusyjnym padła propozycja 1 strona A4 - też się nie zmieściłem w tym przedziale, ale tylko nieznacznie]

Już się nie mieszam w wasze spory, bo jak człowiek chce jakoś załagodzić to od razu się na niego rzucają z pazurami. jest taka stara zasada - sine ira et studio - polecam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
    • ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...
    • @Somalija stałaś tam, stojąc w słońcu. a wiatr rozwiewał ci włosy. to było wtedy, kiedy o wieczorze liliowe zapalały si,e obłoki, w którymś lipcowym dniu gorącego lata, w którejś znojnej godzinie podwieczornego skwaru...
    • @Nata_Kruk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       A ja Ciebie i Twoje komentarze :)
    • głody ciebie tworzą omamy lśnienia podbite hormonami  puste przebiegi  złe noce alkoholicznej zorzy    poprzez łzy  widzę niewiele  dłońmi mogą sięgnąć jedynie  już wilgotniej małej  i rozlewać zimne orgazmy    noszę smutne ciało  przeniknięte tęsknotą  z pragnienia zatracam     siebie           
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...