Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Izie


- Czy widziałeś wiatr tkający
kryształy jeziora?
Księżyc po czerni biegnący,
gdy wieczorna pora?

Znasz rozlaną krew zachodu,
drogie szaty słońca?
Albo piękno ziemskich płodów;
pszenica rosnąca?

Czy kąpałeś wzrok w bieli
kwitnącej jabłoni?
Widziałeś jak na zieleni
wiosna kwiaty roni?

- A Ty widzący tak wiele
cudownych anieli,
widziałeś choćby raz jeden
oczy Izabeli?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Panie Arku, mi również przykro, no ładny jest, ale takich mamy
milijony. Nie tym razem. I cóż to za konstrukcja "A Ty widzący tak wiele/
cudownych anieli"? To jest frywolność gramatyczna, którą mógłbym
ew. zaakceptować, gdyby wiersz był cały bardziej "frywolny gramatycznie".
A tutaj widzę tylko poszukiwanie na siłę, nie wiedzieć czemu akurat
koniecznie z tym słowem, rymu.

No, ale tak czy inaczej - najważniejsze, że się Izabeli podobało:)
Pzdr!
Opublikowano

Mi też przypadł do gustu. Ładnie się nim płynie. Jest lekki i taki prosty w swej konstrukcji - przy czym ów prostota jest absolutnie pozytywna: nie ma silenia się o dziwne wyczyny językowe. Taki szczery i z uczuciem.
A jaki kolor oczu ma ów Izabela?
pozdr
Weronika

Opublikowano

Mam wrażenie, że ostatnia strofa, mimo, że najważniejsza, popada w pewien manieryzm. Ale to nie znaczy, że cały wiersz jest do kitu, ponieważ stworzyc wiersz, że tak powiem, liryczny i napisac go dobrze, to jest sztuka. I tutaj sie udało.
Tak.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1Bardzo dziękuję!  Czarnobyl to rzeczywiście mocny punkt odniesienia dla tego rodzaju obrazów. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie!  @huzarc Dziękuję za ten piękny, głęboki komentarz. To "ciche requiem" – tak, właśnie to.
    • @Berenika97  piękny wiersz, wzruszający, we mnie też jest, jak miłość, co zwycięża śmierć.  Tam wszyscy trafią, a my ich odwiedzamy- a ich nie ma tam na cmentarzu. Ich nie ma- są w Niebie.   Mieszkańcy są na delegacji w poprzednim życiu. Zostawili herbatę, która nie stygnie lecz gęstnieje i książki otwarte na stronie, gdzie bohater miał zrozumieć - lecz zdanie urwało się jak tętno.     "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy tylko co nieważne jak krowa się wlecze najważniejsze tak prędkie że nagle się staje potem cisza normalna więc całkiem nieznośna jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy kiedy myślimy o kimś zostając bez niego." (ks. Jan Twardowski)  
    • @lena2_ Cisza jako dawanie, nie branie – to odwrócenie perspektywy. Zwykle cisza kojarzy nam się z pustką, brakiem. Ty pokazujesz ją jako pełnię, jako ziemię, która karmi. Cisza nie ogłasza swojej wartości, po prostu jest płodna. Czasem cisza to po prostu przestrzeń, w której coś ważnego może się narodzić. Pięknie!
    • @Berenika97 To wiersz o miejscu pamięci, które nie chce już mówić, ale nadal przechowuje ślady istnienia. Widmo miasta, jako metafora wygaśniętej tożsamości. Proces ten nieustannie zachodzi unieważniając porządek świata, bo choć architektura miasta wydaje się geometrycznie spójna, to jest jednocześnie tłem dla chaosu zacierającego znaczenia. Pozostają pytania, a nie ma już odpowiedzi. Pozostaje ciche requiem.
    • Zainspirowany poczytałem w Googlach i znalazłem parę książek pod tym, czy podobnym tytułem.  Pierwsze skojarzenie to Czarnobyl, gdzie to tak wygląda, bo widziałem film, a w pamięci jest pewnie, jak piszesz.  Pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...