Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kiedy przyszla ta godzina rozkochaniem pulsująca
i rozgrzana pszczelim brzękiem i ustami
wzlecieliśmy kolorowo do żółtego jak miód słońca
które legło pod ciężkimi gałęziami

wiatr stał cicho w rozśpiewaniu w włosach słodko się rozwiewał
i wciąż szumiał w serca liści odgadując zapach drzewa

nagle ucichł polna cisza otworzyła się nad nami
i objęła nas milczących ze splecionymi rękami
a cerkiewne złote pszczoły nałożyły nam korony

wiatr uśmiechnął się wśród trawy i uderzył w wszystkie dzwony

rozkołysał w upojenie kwietne wnętrza miękkie drżące
i zmęczony padł w liliowość obudzoną już na łące

wtedy przyszła ta godzina rozkochaniem pulsująca
pełna szmerów nieodgadłych w ciepłym cieniu
i prześniła się samotna oczekując swego końca
ciągle marząc o choć jednym twym spojrzeniu

miodne krople wiatr otrząsnął i uciszył polne dzwony
złote pszczoły odleciały a my sami
odeszliśmy ale czasem widzę obraz zagubiony

stoisz jasny i spokojny pod lipami

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @tie-break To taki paradoks.  To co kiedyś przeszkadzało, przestało ...   Pozdrawiam serdecznie 
    • @huzarcDziękuję :) Wiesz, to przedziwne uczucie, że najpierw prosisz o coś takiego, żeby tego nie było, żeby się tylko nie stało. A po pewnym czasie, prosisz o to, żeby koniecznie, żeby szybciej przyszło, to czego nie chciałam.  I to nie było działanie farmakologiczne, tzw. "głupiego Jasia", bo to dostaje każdy przed operacją. To było dużo wcześniej. Ale z daleka, wygląda tak, jakby człowiek nie wiedział sam, czego chce.
    • w galaktyce spiralnej        wirujesz myśli dostrzegam oczy jak gwiazdy            mgławica rozwiewa włosy wiatr słoneczny nie nachalnie         pieści twoje ciało w sukience z grawitacji           strunami zatrzymuje                czarna dziura czasoprzestrzeń zakrzywia     horyzont zdarzeń        nie wiem gdzie cię szukać w ciemnej materii kosmosu    punkt dostrzegam pulsuje     czasem zakrzywia   przestrzeń           wielki bum cię odradza      nagle znowu razem zjednoczeni   ponad szybkością     w supernowym błysku losu  roztańczymy cały kosmos               poza niemożliwości  uczuć zdarzeń        a ja szepcę kwantem światła     tyś jedyna osobliwość tyś wszechświatem            moich marzeń
    • @Wochen To porządkowanie bólu słowami jest odważne. Bo czasem, gdy wszystko się miesza i rozpada, właśnie takie krótkie nazwy uczuć potrafią pomóc nam stanąć na nogi.
    • @tie-break To bardzo piękny, mądry i cicho wzruszający wiersz. Czytając go, ma się wrażenie, jakbyśmy zaglądali komuś do chwili przed rozpoczęciem życia od nowa.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...